Wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 stycznia 2022 r., sygn. I SA/Lu 221/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Woźny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych I. oddala skargę; II. przyznaje adwokat E. M.-C. kwotę [...]zł ([...]) z tytułu nieopłaconego wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu, w tym należny VAT .

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] ([...]) Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] grudnia 2020 r., odmawiającą M. K. (wnioskodawcy, skarżącemu, podatnikowi) umorzenia zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikających z zeznania podatkowego PIT-36L za 2018 r. w kwocie [...] zł wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w wysokości [...] zł oraz z zeznania podatkowego PIT-36L za 2019 r. w wysokości [...] zł wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w wysokości [...] zł.

Jak wynika z akt sprawy i treści zaskarżonej decyzji, podatnik uzasadniał wniosek o udzielenie ulgi trudną sytuacją prawną, brakiem pracy, zasiłku i ubezpieczenia zdrowotnego. Wskazywał też, że jest w trakcie przygotowywania wniosku o upadłość konsumencką. Na dzień złożenia wniosku o ulgę podatnika obciążały zaległości w opisanej wyżej wysokości.

Rozpoznając wniosek, organ I instancji nie stwierdził wystąpienia przesłanek ważnego interesu podatnika i interesu publicznego, uzasadniających umorzenie zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego wydał decyzję odmowną.

Podatnik wniósł w terminie odwołanie, domagając się uchylenia decyzji i przyznania ulgi w postaci umorzenia zaległości wraz z odsetkami, ewentualnie o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. Zarzucił naruszenie art. 67a § 1 O.p. przez odmowę przyznania wnioskowanej ulgi w sytuacji, w której zostały spełnione przesłanki przemawiające za umorzeniem zaległości podatkowych. Podkreślił, że jego sytuacja osobista niewątpliwie uzasadnia istnienie ważnego interesu podatnika oraz istnienie interesu publicznego. Zarzucił też naruszenie art. 191 w zw. z art. 124 O.p. przez dowolność w zakresie oceny poszczególnych okoliczności sprawy, a w konsekwencji dowolność w ocenie całokształtu okoliczności faktycznych, w szczególności poprzez uznanie, iż niezłożenie oświadczenia o stanie majątkowym zdeterminowało treść rozstrzygnięcia w sytuacji, w której treść oświadczenia nie byłaby różna od wcześniejszych twierdzeń podatnika. Jego zdaniem, przedstawione informacje wystarczająco obrazowały jego sytuację majątkową i życiową, którą dodatkowo organ powinien znać, skoro skierował sprawę do przymusowej egzekucji. Podatnik podnosił też, że przesłanki z art. 67a O.p. winny być odnoszone do całokształtu, a nie do pojedynczych okoliczności. Organ nie powinien badać, czy w czasie powstania zobowiązania podatkowego istniały możliwości zabezpieczenia odpowiednich kwot na jego zapłatę, ale aktualną sytuację zobowiązanego do zapłaty. Skarżący argumentował też, że decyzja odmawiająca ulgi nie powinna prowadzić do sytuacji, w której podatnik będzie musiał sięgać po pomoc ze środków publicznych.