Wyrok WSA w Opolu z dnia 14 lutego 2024 r., sygn. I SA/Op 338/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Asesor sądowy WSA Anna Komorowska-Kaczkowska Protokolant Referent Grażyna Sułkowska-Kosmider po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2024 r. sprawy ze skargi T. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 9 października 2023 r., nr 1601-IOV-1.4103.31.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za 2019 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi T. W. (dalej wskazywanego jako: skarżący, strona, podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z 9 października 2023 r., wydana na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm. - dalej jako: "op"), którą utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie z 27 lutego 2023 r., określającą stronie:

1) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za: marzec 2019 r. w wysokości 2.432 zł i za kwiecień 2019 r. w wysokości 4.995 zł;

2) nadwyżkę podatku naliczonego nad podatkiem należnym do zwrotu na rachunek bankowy za: styczeń 2019 w kwocie 1.294 zł i za luty 2019 w kwocie 910 zł. Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W badanym okresie podatnik prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą: Firma Handlowo-Usługowa K. w zakresie sprzedaży hurtowej mleka, wyrobów mleczarskich, jaj, olejów i tłuszczów jadalnych.

W wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej i następnie postępowania podatkowego w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od stycznia do kwietnia 2019 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie stwierdził, że podatnik dokonał nieuprawnionego odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup towaru o nazwie fix drożdżowy, na łączną kwotę netto 349.922,40 zł, VAT: 80.482,15 zł, wystawionych przez PPHU A. (NIP [...]). Według organu, transakcje opisane na przedmiotowych fakturach w rzeczywistości nie miały miejsca. Jak bowiem ustalono, wskazany na fakturach dostawca nie prowadził faktycznej działalności gospodarczej, towar nie istniał fizycznie (nie został wytworzony na żadnym etapie obrotu) a zasadniczym celem transakcji było wyłudzenie podatku VAT. Jednocześnie organ zakwestionował wystawione przez podatnika faktury, dokumentujące wewnątrzwspólnotową dostawę tego towaru (dalej: WDT) na rzecz dwóch niemieckich firm: 1)E., [...] G. [...],[...]; 2) O., [...],[...] L., [...]. Zdaniem organu, skoro firma podatnika nie dokonała w rzeczywistości nabycia spornego towaru, to nie mogła nastąpić jego dalsza wewnątrzwspólnotowa dostawa do Niemiec.