Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 11 stycznia 2024 r., sygn. II SA/Rz 1391/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Elżbieta Mazur - Selwa /spr./ Sędziowie NSA Stanisław Śliwa AWSA Maria Mikolik Protokolant starszy specjalista Anna Mazurek–Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2024 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia 13 czerwca 2023 r.nr SKO.405.ŚR.1297.587.2023 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia wychowawczego I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia 12 maja 2023 r. nr PUW/002037/W/2023; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu na rzecz skarżącej K. S. kwotę 480 zł /słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu (dalej: "SKO", "Kolegium") z 13 czerwca 2023 r. nr SKO.405.ŚR.1297.587.2023 wydana w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia wychowawczego.

W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 775 ze zm. - dalej: "k.p.a.").

Jak wynika z uzasadnienia i akt administracyjnych sprawy Wojewoda Podkarpacki, po rozpoznaniu wniosku K.S. (dalej: "skarżąca") decyzją z 12 maja 2023 r. nr S-VIII.9473.902.2023.AMI odmówił przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na dzieci: S.S. i I.S. w okresie od 1 kwietnia 2019 r. do 30 września 2019 r. Organ wskazał, że występuje pierwszeństwo ustawodawstwa irlandzkiego oraz miesięczna wysokość świadczeń przysługujących za granicą przekracza wysokość świadczeń możliwych do przyznania w Polsce. Zatem nie przysługuje dodatek dyferencyjny, a świadczenie wychowawcze zostało zawieszone w całości.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła skarżąca zarzucając, że wydana została z naruszeniem przepisów procedury administracyjnej. Materiał dowodowy nie został zebrany w sposób wyczerpujący, zaś jego analiza pobieżna. Zarzuciła błędne zastosowanie art. 68 ust 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ponieważ ma on zastosowanie w przypadku zbiegu ustawodawstw przynajmniej dwóch państw członkowskich i tylko wtedy gdy zbieg przepisów dotyczy udzielenia świadczeń rodzinnych dla tych samych członków rodziny. Tymczasem wnioskodawczyni nie uzyskała stosownego "świadczenia holenderskiego" za okres wskazany w sentencji decyzji. Zarzuciła błędną wykładnię art. 1 lit. i rozporządzenia nr 883/2004 i brak ustalenia czy osoby uprawnione pozostają na utrzymaniu skarżącej. Zawnioskowała o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.