Wyrok NSA z dnia 29 września 2023 r., sygn. I GSK 2199/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Piszczek Sędzia NSA Małgorzata Grzelak Sędzia del. WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) Protokolant Agata Skorupska po rozpoznaniu w dniu 29 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej ze skargi kasacyjnej A od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lipca 2019 r. sygn. akt III SA/Wr 13/19 w sprawie ze skargi A na decyzję Dyrektora Dolnośląskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we Wrocławiu z dnia 31 października 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności rolnośrodowiskowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 lipca 2019 r., sygn. akt III SA/Wr 13/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę A, zwanej dalej także "skarżącą", na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we Wrocławiu, zwanego dalej "organem" lub "organem odwoławczym", z dnia 31 października 2018 r., nr 9001-2018-001921, w przedmiocie odmowy przyznania płatności rolnośrodowiskowej PROW 2007-2013 na rok 2016.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu 24 maja 2016 r. skarżąca złożyła w Biurze Powiatowym ARiMR w Miliczu z/s w Sławoszowicach wniosek o przyznanie płatności do gruntów rolnych na rok 2016. W dniu 3 marca 2017 r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w Miliczu z/s w Sławoszowicach wystosował do Spółki, wezwanie do złożenia wyjaśnień, którym zobowiązał Spółkę do przedstawienia dowodów, potwierdzających prowadzenie przez podmiot A, odrębnej działalności rolniczej w 2016 r. W dniu 5 maja 2017 r. skarżąca opisała okoliczności użytkowania gruntów przez spółkę w 2016 r. i przedstawiła m.in. cztery umowy dzierżawy zawarte pomiędzy A. a BB, RK, BM oraz MK. Decyzją z dnia 10 sierpnia 2017 r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w Miliczu z/s w Sławoszowicach, zwany dalej także "organem pierwszej instancji" odmówił skarżącej przyznania płatności na rok 2016. Organ odwoławczy decyzją z dnia 30 października 2017 r. uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazał mu sprawę do ponownego rozpatrzenia. W toku ponownie prowadzonego postępowania wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne, dotyczące przekazania zobowiązań rolnośrodowiskowych, nieznane organowi pierwszej instancji w dniu wydania pierwszej decyzji przyznającej płatność rolnośrodowiskową w roku 2015, a mające wpływ na rozstrzygnięcie sprawy w roku 2016. Okazało się bowiem, że wraz z wnioskiem skarżącej spółki o przyznanie płatności rolnośrodowiskowej za 2015 r. wpłynęły dokumenty świadczące o przejęciu przez A zobowiązania rolnośrodowiskowego od przekazującego grunty rolne IM. Przeniesienie posiadania gruntów miało miejsce w dniu 15 kwietnia 2015 r. na podstawie umowy dzierżawy pomiędzy spółką A. a IM. Podczas weryfikacji sprawy rolnośrodowiskowej za 2016 r. wystosowano do spółki wezwanie do złożenia wyjaśnień, w odpowiedzi na które producent dostarczył kilka umów dzierżawy na grunty objęte przejętym w dniu 15 kwietnia 2015 r. zobowiązaniem rolnośrodowiskowym. Dostarczone umowy dzierżawy, sporządzone w dniu 1 kwietnia 2015 r., zawarte pomiędzy podmiotem A. a RK, BM oraz MK, w ocenie organu pierwszej instancji pozostawały w sprzeczności z umową przekazania zobowiązania rolnośrodowiskowego, zawartą pomiędzy spółką a IM.