Wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 września 2023 r., sygn. II SA/Lu 415/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc – Malec (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk Asesor sądowy Brygida Myszyńska - Guziur po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 września 2023r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie z dnia 7 marca 2023r., znak: SKO.II.41/503/ŚR/2023 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza [...] z dnia 11 stycznia 2023r., znak: OPS.4122.89.2022.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2023r., znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.) dalej jako "u.ś.r." utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Burmistrza [...] przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia [...] stycznia 2023r., znak: [...] odmawiającą przyznania J. P. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną córką A. P..

Powodem odmowy przyznania świadczenia przez organ I instancji było to, że niepełnosprawność A. P. nie powstała w okresach, o których mowa w art. 17 ust. 1b u.ś.r.

W odwołaniu J. P. podniósł, że stan zdrowia córki nie pozwala na pozostawienie jej bez opieki nawet na chwilę, gdyż jest osobą leżącą z niedowładem. Wskazał, że w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 kwestia okresu powstania niepełnosprawności nie ma znaczenia przy przyznawaniu świadczenia pielęgnacyjnego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie uwzględniło odwołania i utrzymało w mocy decyzję organu I instancji, choć wskazało inną argumentację.

W pierwszej kolejności przytoczyło treść przepisów art. 17 ust. 1 i ust. 1b u.ś.r. i podzieliło stanowisko skarżącego, że ze względu na wskazany wyrok Trybunału Konstytucyjnego należało pominąć okoliczność, że niepełnosprawność córki skarżącego powstała później niż w okresach wskazanych w art. 17 ust. 1 b u.ś.r.