Wyrok NSA z dnia 26 września 2023 r., sygn. III FSK 1179/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Dalkowska, Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 26 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 maja 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 207/22 w sprawie ze skargi J.M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 21 września 2021 r. nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

|III FSK 1179/22 | |

| | |

| | |

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 maja 2022 r., sygn. akt I SA/Łd 207/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę J. M. (dalej jako: skarżący) na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi (dalej jako: organ) z dnia 21 września 2021 r. w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wskazał, że podstawą stanowiska procesowego strony skarżącej było twierdzenie dotyczące nieistnienia obowiązku egzekwowanego w niniejszej sprawie w związku z tym, że prawomocnym wyrokiem sądu powszechnego ustalono, iż nie doszło do wydania skarżącemu przedmiotu opodatkowania (lokalu użytkowego będącego przedmiotem najmu), w związku z czym nie stał się on podatnikiem podatku od nieruchomości. Teza ta zdaniem tego sądu była z gruntu nietrafna. WSA w Łodzi podkreślił, że zobowiązanie osoby fizycznej w podatku od nieruchomości powstaje na skutek doręczenia decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania, co wynika z art. 21 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej: O.p.). Wskazał, że w rozpoznawanej sprawie były to decyzja z dnia 9 czerwca 2016 r. ustalająca wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 2016 oraz decyzja z dnia 14 stycznia 2017 r. zmieniona decyzją z dnia 23 marca 2018 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za rok 2018. Z akt sprawy wynika, że decyzje te są ostateczne i pozostają w obrocie prawnym. W tej sytuacji Sąd pierwszej instancji podkreślił, że jeśli w toku postępowania egzekucyjnego w obrocie prawnym pozostaje decyzja, z której wynika egzekwowana należność, postępowanie egzekucyjne wszczęte w oparciu o konkretny wynikający z niej tytuł wykonawczy jest legalne i może być dalej prowadzone, a co za tym idzie nie podlega umorzeniu na podstawie art. 59 § 1 pkt 2 u.p.e.a. w brzmieniu do 20 lipca 2020 r. Dopiero wyeliminowanie decyzji wymiarowej z obrotu prawnego oznacza, iż odpadła podstawa wystawienia tytułu wykonawczego, a w konsekwencji brak jest podstawy prawnej do prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Dopóki jednak podstawa ta istnieje żądanie umorzenia postępowania egzekucyjnego oparte o wymienioną wyżej podstawę nie jest uzasadnione. Wskazał, że skarżący chcąc doprowadzić do uwolnienia się od obowiązków wynikających z prowadzonego postępowania egzekucyjnego winien doprowadzić do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji wymiarowych, o których mowa wyżej. Próba, której wyrazem jest skarga do sądu w niniejszej sprawie nie mogła przynieść spodziewanego przez skarżącego rezultatu, gdyż w postępowaniu egzekucyjnym, którego rozstrzygnięcie zostało zaskarżone do sądu, nie bada się legalności i zasadności decyzji wymiarowych. Sąd pierwszej instancji dodał, że organ odwoławczy trafnie wywiódł, że spowodowałoby to przekształcenie postępowania egzekucyjnego w III instancję podatkową, której nie przewidziano w obowiązującym stanie prawnym. Wyrok ten w całości dostępny jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl (CBOSA).