Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 26 września 2023 r., sygn. III FSK 1383/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Dalkowska, Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska, po rozpoznaniu w dniu 26 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 2592/21 w sprawie ze skargi B.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 27 września 2021 r., nr 1401-IEW2.4261.65.2021.13.KS w przedmiocie ulgi płatniczej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 26 kwietnia 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 2592/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na skutek skargi B.M. (dalej: Skarżąca) uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: DIAS w Warszawie) z 27 września 2021 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sochaczewie (dalej: NUS w Sochaczewie) z 30 października 2020 r. wydaną w przedmiocie ulgi płatniczej.

Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

DIAS w Warszawie, działając za pośrednictwem radcy prawnego na podstawie art. 173 § 1 i art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) zaskarżył powyższe rozstrzygnięcie w całości, zarzucając mu:

I. na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie naruszenie art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz.1540 ze zm.; dalej: o.p.) w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a., poprzez ich błędną wykładnię, a w konsekwencji błędne zastosowanie polegające na uznaniu, że okoliczności wskazywane przez organy podatkowe takie jak przedwczesność ewentualnego zastosowania najdalej idącej ulgi w spłacie zobowiązania oraz posiadanie przez Skarżącą stałego źródła dochodów, nie mogą być przyczyną odmowy udzielenia wnioskowanej ulgi, podczas gdy dokonanie prawidłowej wykładni art. 67a § 1 pkt 3 o.p., przez pryzmat wszystkich okoliczności sprawy, powinno doprowadzić Sąd do wniosku, że organy podatkowe prawidłowo zinterpretowały i zastosowały przepisy prawa materialnego a wskazywane przyczyny odmowy udzielenia wnioskowanej ulgi, mieściły się w prawidłowym rozumieniu przesłanek interesu podatnika oraz interesu społecznego;

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00