Wyrok NSA z dnia 9 sierpnia 2023 r., sygn. III FSK 1094/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), Protokolant Marta Koźlik, po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Lu 110/22 w sprawie ze skargi J.K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 29 listopada 2021 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 29 listopada 2021 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie na rzecz J.K. kwotę 1157 (słownie: tysiąc sto pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Lu 110/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę J.K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 29 listopada 2021 r. w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania.

Sąd I instancji podał, że zaskarżonym postanowieniem organ stwierdził, iż odwołanie od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z 16 listopada 2018 r. orzekającej o solidarnej odpowiedzialności podatkowej J.K. jako członka zarządu L.S. sp. z o. o. z siedzibą w G. za określone w niej miesiące 2012 r. i 2013 r. oraz umarzającej postępowanie podatkowe w tym zakresie za zaległości podatkowe wraz z odsetkami za zwłokę w podatku od towarów i usług za kolejne miesiące od września 2012 r. do listopada 2012 r. jako bezprzedmiotowe – zostało wniesione z uchybieniem terminu. Zagadnieniem spornym w sprawie jest ustalenie, czy decyzja została wysłana na prawidłowy adres skarżącej, a co z tym idzie, czy nastąpiło jej skuteczne doręczenie w trybie art. 150 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm., dalej: O.p.). Dokonując kontroli prawidłowości doręczenia decyzji WSA uznał, że poczta, za pośrednictwem której organ dokonywał doręczenia, dopełniła ciążących na niej obowiązków związanych z doręczeniem przesyłki listowej poleconej zawierającej przedmiotową decyzję. W ocenie Sądu I instancji zebrany w sprawie materiał dowodowy w zakresie ustalenia adresu, na który organ powinien dokonać doręczenia jednoznacznie wskazuje, że organ I instancji prawidłowo skierował decyzję na adres: "[...] P., ul. P. [...]". To skarżąca wskazała ten adres do CRP-KEP jako "rejestracyjny" i "korespondencyjny". W związku z powyższym WSA uznał, że posługiwanie się przez organ powyższym adresem w korespondencji ze skarżącą było w pełni uzasadnione. WSA dodał, że dla ustalenia, że określony adres jest nieaktualny, konieczna jest mająca umocowanie prawne inicjatywa aktualizacyjna samego podatnika. Skoro podatnik nie zaktualizował danych osobowych uwzględnianych w ewidencji, to wysłanie decyzji na adres wynikający z tego zgłoszenia, nawet jeśli podatnik faktycznie zamieszkiwał w innym miejscu, nie narusza ustawowej procedury wysyłania pism. Trudno bowiem oczekiwać, że organ podatkowy każdorazowo przed wszczęciem postępowania będzie prowadził szeroko zakrojone czynności w celu ustalenia adresu strony. Istotne w sprawie jest i to, że w dniu 11 stycznia 2018 r. pełnomocnik skarżącej R.P. w odwołaniu z 11 stycznia 2018 r. od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w B. z 15 grudnia 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego za 2011 r., posłużył się pełnomocnictwem szczególnym (deklaracja PPS-1), w którym figurował wyżej wskazany adres zamieszkania skarżącej. Tym bardziej zdaniem WSA uzasadnione jest stanowisko organu, że skoro po styczniu 2018 r. (jak również w czasie prowadzonego postępowania w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej) skarżąca nie zaktualizowała swojego adresu zamieszkania, organ I instancji miał prawo uznać, iż miejscem jej zamieszkania jest adres wynikający z ewidencji CRP KEP i na ten adres skierować decyzję. Z uwagi na powyższe WSA uznał, że przedmiotowa decyzja została doręczona w trybie zastępczym w dniu 7 grudnia 2018 r. i 14-dniowy termin do wniesienia odwołania na zaskarżoną decyzję upłynął z dniem 21 grudnia 2018 r., zaś złożenie odwołania w dniu 8 września 2021 r. wywołało skutek w postaci stwierdzenia niedotrzymania terminu, a w konsekwencji wydanie zaskarżonego postanowienia. Zatem nie mógł zostać uznany za uzasadniony zarzut naruszenia art. 148 § 1 O.p. Wyrok wraz z uzasadnieniem dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej w skrócie CBOSA).