Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2023 r., sygn. I FSK 703/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski (spr.), po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 1725/22 w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 30 maja 2022 r. nr 1401-IOA.4033.79.2022.BJ w przedmiocie przedłużenia terminu dokonania zwrotu nadwyżki podatku od towarów i usług za marzec 2021 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Przedmiotem skargi kasacyjnej P. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w P. (dalej: skarżąca/spółka) jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 grudnia 2022 r., o sygn. akt III SA/Wa 1725/22. W orzeczeniu tym sąd I instancji oddalił skargę skarżącej na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 30 maja 2022 r. w przedmiocie przedłużenia terminu dokonania zwrotu nadwyżki podatku od towarów i usług za marzec 2021 r.

1.2. Zdaniem sądu I instancji, skarga była niezasadna, chociaż w zaskarżonym postanowieniu uderza fakt, że Dyrektor poświęcił tak wiele miejsca okolicznościom niespornym i niekwestionowanym nigdy przez spółkę, natomiast kwestiom podstawowym dla toczącego się sporu o zasadność przedłużenia terminu zwrotu podatku dedykował zaledwie kilka zdań uzasadnienia. Skarżąca nigdy np. nie kwestionowała samego uprawnienia organów do przedłużania terminu zwrotu podatku, świadoma była zapewne okoliczności, które uprawniają do przedłużenia tego terminu, znała orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego i TSUE w omawianym zakresie, toteż przypominanie i opisywanie tych wszystkich kwestii powoduje jedynie niepotrzebną, nadmierną obszerność postanowień wydawanych na podstawie art. 87 ust. 2 zdanie drugie ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm., dalej: ustawa o VAT). Trafne są nadto krytyczne uwagi spółki pod adresem uzasadnienia postanowienia, w którym przecież DIAS odnosił się do kwestii zwrotu podatku z tytułu nabywania usług, a nie dostaw towarów. Ta pomyłka Dyrektora wskazuje, że organ ten rutynowo przetransponował do sprawy część uzasadnienia ze sprawy zupełnie innej, co rzeczywiście podważa zaufanie podatnika oraz świadczy o niedbałym stosunku do obowiązku sporządzenia rzetelnego uzasadnienia rozstrzygnięcia.