Postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2023 r., sygn. II FZ 61/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 6 czerwca 2023 r. sygn. akt I SA/Lu 218/23 w przedmiocie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi W. B. na decyzję Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 marca 2023 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 6 czerwca 2023 r., sygn. akt I SA/Lu 218/23 odmówił W. B. (dalej: "Skarżący") przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że wyrokiem z 19 maja 2023 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę Skarżącego na indywidualną interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. Dnia 1 czerwca 2022 r. pełnomocnik Skarżącego złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o uzasadnienie ww. wyroku Mając na względzie dzień ogłoszenia wyroku (19 maja 2023 r.) oraz treść art. 141 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 259 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") siedmiodniowy termin przysługujący na złożenie wniosku o uzasadnienie wyroku upływał 26 maja 2023 r. Wniosek ten pełnomocnik strony - doradca podatkowy - datował na 1 czerwca 2022 r. i nadał na poczcie w tym samym dniu, składając jednocześnie wniosek sporządzenie uzasadnienia wyroku. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu pełnomocnik strony argumentował, że Skarżący - jego mocodawca - został oddelegowany czasowo do wykonywania zadań służbowych w T.. Po wyroku pełnomocnik usiłował skontaktować się ze Skarżącym telefonicznie lub mailowo lecz brak zasięgu i charakter zadań wykonywanych przez Skarżącego uniemożliwił przez kilka dni kontakt. Skarżący wyjeżdżając za granicę nie miał świadomości że rozprawa odbędzie się tak szybko oraz, że skarga nie będzie rozpatrzona na jego korzyść. Chwilowy brak kontaktu, mimo kierowanej do Skarżącego korespondencji mailowej (jej kserokopię pełnomocnik dołączył do wniosku) uniemożliwiło mu terminowe sporządzenie wniosku. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie powołał treść art. 86 § 1 p.p.s.a. i uznał wniosek o przywrócenie terminu za dopuszczalny, przyjmując zgodnie z twierdzeniami pełnomocnika Skarżącego zawartymi we wniosku, że przyczyna uchybienia terminowi ustała z dniem 31 maja 2023 r., tj. w dniu odpowiedzi Skarżącego na maila pełnomocnika. Wobec tego wniosek o przywrócenie terminu z 1 czerwca 2023 r. wniesiony został bez przekroczenia terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. Jednocześnie Sąd stwierdził, że pełnomocnik Skarżącego nie uprawdopodobnił okoliczności, które wskazywałyby na brak winy w uchybieniu terminu. W odniesieniu do argumentacji przedstawionej we wniosku Sąd pierwszej instancji stwierdził, że ogłoszenie wyroku miało miejsce 19 maja 2023 r., o terminie rozprawy pełnomocnik został zawiadomiony stosownie wcześniej i już od momentu zawiadomienia go o rozprawie mógł podjąć próbę kontaktu z klientem, aby należycie zadbać o jego interesy (przedstawić mu stan sprawy i możliwe opcje postępowania). Zdaniem Sądu, podniesione we wniosku okoliczności nie wskazywały na brak winy profesjonalnego pełnomocnika, który nie może być "zaskoczony" wyznaczeniem przez sąd terminu rozprawy, ani możliwością wydania wyroku nieuwzględniającego skargi. Powyższe należy odczytywać mając na względzie, że zgodnie z kopią skierowania służbowego dołączonego do wniosku pełnomocnika o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie wyroku, Skarżący miał wykonywać obowiązki służbowe w T. od 17 marca do 30 września 2023 r. Skierowanie służbowe do tych obowiązków nosi datę 9 marca 2023 r. Pełnomocnictwo dla doradcy podatkowego do występowania w imieniu mandanta przed sądami administracyjnymi, a zatem nie tylko przed sądem administracyjnym pierwszej instancji i nie tylko w niniejszej sprawie, także nosi datę 9 marca 2023 r. W korespondencji e-mailowej ze Skarżącym pełnomocnik informował, że w świetle umowy jego "rola dobiega końca". Pismem z dnia 2 czerwca 2023 r. pełnomocnik poinformował również Sąd, że zgodnie z umową łączącą go z mandantem nie był zobowiązany do dalszego działania i ponoszenia wynikających z tego kosztów, co jak zaznacza, wynika również z dołączonej do wniosku korespondencji. Umowy tej pełnomocnik jednak nie przedstawił, a w korespondencji pełnomocnik dość ogólnikowo informował mandanta, że jego "rola dobiega końca". Zdaniem Sądu z treści pełnomocnictwa nie wynikało natomiast aby było ono ograniczone wyłącznie do działania przed sądem pierwszej instancji. Jednoznaczna treść przedstawionego pełnomocnictwa i niejednoznaczne stwierdzenie zawarte w przedstawionej korespondencji między pełnomocnikiem a Skarżącym nie wskazywały na zaistnienie sytuacji, o której mowa w art. 42 § 1 p.p.s.a., czyli wypowiedzenia pełnomocnictwa. W ocenie Sądu sytuację przedstawioną przez pełnomocnika należało potraktować jako brak należytej staranności przy podejmowaniu czynności na rzecz strony.