Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 maja 2023 r., sygn. I SA/Lu 146/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz WSA Andrzej Niezgoda (sprawozdawca) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Woźny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2023 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 10 stycznia 2023 r. nr 0601-IEW.4261.28.2022.7 w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 10 stycznia 2023 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "organ odwoławczy", po rozpatrzeniu odwołania M. B., dalej: "podatnik", "wnioskodawca", "skarżący", od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w P., dalej: "Naczelnik Urzędu Skarbowego", "organ pierwszej instancji", z dnia 8 września 2022 r. odmawiającej rozłożenia na raty zapłaty zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 r. w kwocie 8.550 zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt postępowania wynika, że wniosek o zastosowanie ulgi pełnomocnik podatnika uzasadniał jego sytuacją zdrowotną i finansową, uniemożliwiającą zapłatę zaległości podatkowej jednorazowo, a także brakiem wiedzy i świadomości odnośnie do obowiązku zapłaty podatku od zbycia w 2017 r. udziału w nieruchomości. We wniosku pełnomocnik podatnika podał również informację, że podatnik pomimo starań nie uzyskał całej należności od dłużnika.

Organ pierwszej instancji nie znalazł uzasadnienia dla pozytywnego rozpatrzenia wniosku. W odwołaniu od decyzji wydanej w pierwszej instancji pełnomocnik podatnika zarzucił naruszenie art. 121 Ordynacji podatkowej przez zastawienie pułapki na podatnika w postaci "hodowania odsetek" od zobowiązania znanego organowi, a nieznanego podatnikowi, bezczynność organu przez niepoinformowanie podatnika o konieczności złożenia zeznania podatkowego. Zarzucił także naruszenie art. 125 powołanej ustawy przez "świadome i celowe" postępowanie organu, który kosztem podatnika powiększa zobowiązanie, naruszenie art. 67a 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej przez brak przekonująco, wyczerpująco i jasno uzasadnionego negatywnego dla wnioskodawcy rozstrzygnięcia oraz naruszenie art. 187 § 1 i 191 Ordynacji podatkowej przez niesprostanie obowiązkowi wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego.