Wyrok NSA z dnia 6 marca 2024 r., sygn. III OSK 1305/22

W przypadku ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, pojęcie 'zasad' oznacza ogólne dyrektywy prawne dotyczące prawa do urlopu oraz prawa do ekwiwalentu, a nie konkretny sposób obliczania wysokości tego ekwiwalentu oparty na przeliczniku określonym w przepisie uznawanym za niezgodny z Konstytucją RP.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 marca 2022 r., sygn. akt III SA/Kr 1295/21 w sprawie ze skargi A.K. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie z dnia 11 sierpnia 2021 r., nr 74/EU-O/2021 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 17 marca 2022 r., sygn. akt III SA/Kr 1295/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (dalej: Sąd I instancji, WSA) po rozpoznaniu sprawy ze skargi A.K., uchylił decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie z 11 sierpnia 2021 r., nr 74/EU-O/2021 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji w L. z 20 lipca 2021 r., nr 8/2021.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się Komendant Wojewódzki Policji w Krakowie (dalej: organ, Komendant) i w skardze kasacyjnej zarzucił zaskarżonemu wyrokowi naruszenie prawa materialnego:

1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2020 r., poz. 360) w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 1610; dalej: ustawa nowelizująca) poprzez błędną wykładnię, polegającą na uznaniu, że w stanie prawnym określonym cytowanymi przepisami na dzień wydania zaskarżonej decyzji, organ był zobowiązany do wyrównania świadczenia należnego skarżącej na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy o Policji, podczas gdy z mocy ustawy ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy nabyty przed dniem 6 listopada 2018 r. winien być ustalany na zasadach wynikających z przepisów ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym przed dniem 6 listopada 2018 r., a to w odniesieniu do skarżącej zostało zrealizowane w związku ze zwolnieniem ze służby poprzez wypłatę ekwiwalentu w wysokości określonej przepisem art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu wówczas obowiązującym;