Interpretacja indywidualna z dnia 14 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.44.2024.2.MC

Skutki podatkowe sprzedaży ciągnika wykorzystywanego w działalności rolniczej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 12 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 5 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 marca 2024 r. (wpływ 11 marca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG w zakresie wynajmu nieruchomości, ruchomości i świadczenia innych usług, prowadzi ponadto działalność rolniczą w zakresie produkcji rolnej roślinnej i hodowli zwierząt gospodarskich.

W zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem zarówno w odniesieniu do działalności gospodarczej, jak i jako rolnik. Zatem jest czynnym podatnikiem Vat z obu tych statusów.

Obecnie księgowość z uwagi na jej rozmiary, prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych. Z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca rozlicza się w formie podatku liniowego.

Do pozarolniczej działalności gospodarczej Podatnik dokonuje zakupu składników majątkowych, są one księgowane jako środki trwałe, wyposażenie i rozliczane dla celów vat jako związane z czynnościami opodatkowanymi Vat.

Do celów działalności rolniczej również kupowane są składniki majątkowe, które z punktu widzenia przepisów o rachunkowości są traktowane jako środki trwałe, wyposażenie itp., ale nie służą one pozarolniczej działalności gospodarczej, a jedynie działalności rolniczej.

W firmie istnieją więc i ujęte są w księgowości dwa rodzaje środków trwałych:

-związane z działalnością stricte gospodarczą opodatkowaną PIT,

-związane z działalnością rolniczą, z której przychody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Oba te rodzaje środków trwałych są amortyzowane, bowiem obligują do tego przepisy o rachunkowości, przy czym tylko amortyzacja środków trwałych wykorzystywanych w działalności opodatkowanej PIT jest traktowana jako koszty uzyskania przychodu.

Podatnik zamierza sprzedać środek trwały wykorzystywany wyłącznie w działalności rolniczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że przedmiotem sprzedaży będzie ciągnik rolniczy.

Pytanie

Jak będzie wyglądało opodatkowanie podatkiem dochodowym sprzedaży tego środka trwałego:

-po pierwsze, czy jego zbycie będzie przychodem z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-po drugie gdyby tak, to czy wartość netto środka trwałego (czyli wartość zakupu pomniejszona o bilansowe odpisy amortyzacyjne) będzie kosztem przy sprzedaży, czy cała cena jego zakupu bez pomniejszenia o amortyzację wyliczaną wyłącznie – w przypadku Wnioskodawcy – do celów bilansowych?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 1 – zbycie środka trwałego wykorzystywanego wyłącznie w działalności rolniczej nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT. Przepis stanowi bowiem o środkach trwałych podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wnip.

W ocenie podatnika chodzi więc o te środki trwałe, które wykorzystywane są do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ustawy o PIT, a nie do działalności rolniczej. Działalność rolnicza wyłączona jest mocą art. 2 ust. 1 pkt 1 z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ustawa stanowi wprost, iż jej przepisów nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej. Zatem skoro nie stosuje się do przychodów, to brak podstaw do rozumowania, że stosuje się ją w jakiejś części do kosztów działalności rolniczej, czyli np. że amortyzacja bilansowa środków trwałych stanowi także koszt podatkowy, bowiem w przyszłości ewentualna sprzedaż takiego środka trwałego wygeneruje przychód podatkowy.

W ocenie Podatnika nie ma takich przepisów w ustawie o PIT, z których wynikałby obowiązek wykazywania kosztów ponoszonych dla celów działalności rolniczej, a zatem również amortyzowania dla celów podatkowych rolniczych środków trwałych.

Są co prawda przepisy o kosztach odnoszące się pośrednio do kosztów również działalności rolniczej, jak przykładowo art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, ale nie wynika z niego w ocenie Wnioskodawcy w żadnej mierze, aby był obowiązek amortyzowania dla celów podatkowych środków trwałych wykorzystywanych wyłącznie rolniczo i aby z takiego powodu późniejsze zbycie generowało przychód podatkowy. Posługiwanie się pojęciem „środek trwały” w odniesieniu do składników majątku wykorzystywanych wyłącznie rolniczo wynika w przypadku Wnioskodawcy z faktu, iż prowadzi pełną księgowość, musiał zatem objąć nią również część rolniczą. Osoba nieprowadząca ksiąg rachunkowych nie musi natomiast w ogóle posługiwać się pojęciem „środek trwały”, bowiem żadne przepisy do tego jej nie obligują, nie musi prowadzić żadnej ewidencji tych składników majątku poza ewentualnym ujęciem zakupów w ewidencji prowadzonej dla celów VAT.

Potwierdza to także definicja opisowa środków trwałych ujęta w art. 22a ust. 1 ustawy o PIT. Przepis ten wyraźnie odsyła do faktu „wykorzystywania na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą”. Zatem inne składniki majątku posiadane przez Podatnika PIT w związku z innymi aktywnościami niż pozarolnicza działalność gospodarcza nie są środkami trwałymi w rozumieniu tej ustawy, choć inne ustawy mogą nadawać im taką nazwę, co w przypadku Wnioskodawcy czyni ustawa o rachunkowości.

W tych okolicznościach, w ocenie Wnioskodawcy, zbycie składników majątku działalności rolniczej nie może generować przychodów z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ustawy o PIT, a jedynie przychody w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8d tej ustawy, jeśli zgodnie z jej brzmieniem będą zbywane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym zostały nabyte.

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 2 – kosztem w razie uznania zbycia ciągnika rolniczego za przychód z działalności gospodarczej będzie cała wartość początkowa ujęta w ewidencji rachunkowej środków trwałych, czyli co do zasady cena nabycia mimo dokonywania odpisów amortyzacyjnych wg przepisów ustawy o rachunkowości.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 wynika ostatecznie z uzupełnienia wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zauważam przy tym, że ustawodawca precyzuje wyraźnie, co dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w ww. art. 2 ust. 2 powołanej ustawy ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej – nie stanowią przychodów z tej działalności. Przychody te, mimo że uzyskiwane są przez osoby prowadzące działalność rolniczą, pochodzą jednak z innych źródeł niż ta działalność i dlatego podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, według zasad określonych w ustawie. Działalności rolniczej nie stanowią m.in. przychody uzyskane ze sprzedaży rzeczowych składników majątku (ruchomych i nieruchomych) wykorzystywanych dla celów prowadzenia działalności rolniczej. Dlatego też przychody uzyskane z ich sprzedaży będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powołanej regulacji wynika, że jeśli sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei kwota uzyskana ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, nie stanowi źródła przychodu.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast w myśl art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednym z warunków zaliczenia przez podatnika składnika majątku do środków trwałych jest zatem wykorzystywanie go na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Składniki majątkowe niespełniające tych kryteriów, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie są kwalifikowane do kategorii środków trwałych.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości, ruchomości i świadczenia innych usług. Prowadzi Pan ponadto działalność rolniczą w zakresie produkcji rolnej roślinnej i hodowli zwierząt gospodarskich. Księgowość jest prowadzona w formie ksiąg rachunkowych.Z pozarolniczej działalności gospodarczej rozlicza się Pan w formie podatku liniowego. W Pana firmie istnieją i ujęte są w księgowości dwa rodzaje środków trwałych: związane z działalnością stricte gospodarcząoraz związane z działalnością rolniczą, z której przychody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Oba te rodzaje środków trwałych są amortyzowane, ponieważ obligują do tego przepisy o rachunkowości, przy czym tylko amortyzacja środków trwałych wykorzystywanych w działalności jest traktowana jako koszty uzyskania przychodów. Zamierza Pan sprzedać środek trwały – ciągnik rolniczy wykorzystywany wyłącznie w działalności rolniczej.

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest składnik majątku, który nie był wykorzystywany w prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej, to sprzedaż ta nie ma związku z tą działalnością. W takiej sytuacji osiągniętego ze sprzedaży ciągnika rolniczego przychodu nie można zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, tj. do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia stwierdzam, że odpłatne zbycie rzeczy – ciągnikarolniczego wykorzystywanego przez Pana tylko w działalności rolniczej będzie rodzić po Pana stronie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zbycie to będzie miało miejsce przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tej rzeczy – ciągnika rolniczego. Natomiast sprzedaż ciągnika po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, nie będzie stanowiło źródła przychodu w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że dochód uzyskany z tego tytułu nie będzie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.

Reasumując – odpłatne zbycie środka trwałego (ciągnika rolniczego) wykorzystywanego wyłącznie w działalności rolniczej nie będzie stanowiło przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezzasadna.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).