Interpretacja indywidualna z dnia 8 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.59.2024.1.WS

Koszty uzyskania przychodów - aplikacja adwokacka i składki członkowskie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 17 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 14 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca od 01.01.2023 r. posiada status aplikanta adwokackiego w Izbie Adwokackiej (…), obecnie rozpoczął II rok szkolenia.

Dnia 08.01.2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek o rejestrację jednoosobowej działalności gospodarczej pod nazwą (…) wraz z wnioskiem o rejestrację jako czynnego podatnika VAT (wniosek VAT-R). Od dnia 15.01.2024 r. Wnioskodawca rozpocznie faktyczne wykonywanie działalności. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną. Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej będzie działalność prawnicza (PKD 69.10.Z).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca będzie wykonywać usługi na rzecz kancelarii prawnych na zasadzie umowy współpracy, z tytułu czego wystawiane będą faktury sprzedażowe. Czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności obejmować będą zatem w szczególności zastępstwo procesowe przed sądami powszechnymi i administracyjnymi, organami egzekucyjnymi, organami administracji publicznej, organami ścigania oraz sporządzenie i podpisywanie pism procesowych – z upoważnienia adwokata zlecającego te czynności. Jednak oprócz tego Wnioskodawca świadczyć będzie dla pozyskanych przez siebie klientów własnych m.in. usługę doradztwa prawnego. Odpłatne czynności Wnioskodawca wykonywać będzie zatem nie tylko w ramach odbywania aplikacji adwokackiej, do których przede wszystkim należą zastępstwo procesowe z upoważnienia adwokata oraz sporządzanie projektów pism procesowych, ale także w ramach prowadzenia własnego biura doradztwa prawnego, tj. świadczenia usług prawniczych niezastrzeżonych dla adwokatów, a których wykonywanie możliwe jest w ramach swobody działalności gospodarczej, co ma stanowić źródło osiągnięcia dodatkowych przychodów.

Po zakończeniu aplikacji adwokackiej Wnioskodawca pragnie złożyć egzamin adwokacki i wykonywać zawód adwokata. Odbycie aplikacji adwokackiej warunkuje w tym przypadku możliwość przyszłego wykonywania działalności w formie Kancelarii Adwokackiej.

Zgodnie z § 30 Regulaminu odbywania aplikacji adwokackiej aplikacja adwokacka jest odpłatna, a obowiązek ponoszenia opłat pokrywających koszty szkolenia obciąża aplikanta adwokackiego. Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie wysokości opłaty rocznej za aplikację adwokacką, opłata roczna za aplikację adwokacką wynosi 5 850 zł. Nadto Wnioskodawca obowiązany jest ponosić miesięczne składki członkowskie na potrzeby Izby Adwokackiej w wysokości 50 zł miesięcznie.

Zgodnie z Uchwałą (…) opłata roczna za aplikację adwokacką w roku szkoleniowym 2024 może zostać opłacona:

a)jednorazowo (...),

b)w czterech ratach płatnych (...).

Wnioskodawca zamierza opłacać należność zgodnie z ww. harmonogramem rat.

Pytanie

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej wydatki na opłatę roczną za aplikację adwokacką oraz składki członkowskie na potrzeby Izby Adwokackiej mogą być zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki związane z odbyciem aplikacji adwokackiej przeznaczone są na podniesienie kwalifikacji zawodowych, których nabycie jest konieczne do prowadzenia w przyszłości działalności gospodarczej w formie Kancelarii Adwokackiej. Odpłatna aplikacja adwokacka niewątpliwie ma na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych, a ponoszone wydatki w postaci opłaty rocznej za szkolenie w ramach aplikacji adwokackiej oraz składki na potrzeby Izby Adwokackiej można zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej. W tym zakresie ponoszone koszty mają na celu zachowanie źródła przychodów. Status aplikanta adwokackiego posiadany w związku z odbywaniem aplikacji jest Wnioskodawcy niezbędny do wykonywania zadań powierzonych na mocy umowy o współpracę (zastępstwo w sądach, podpisywanie pism procesowych), a dodatkowo, wiedza zdobywana w trakcie aplikacji adwokackiej będzie przez Wnioskodawcę stale wykorzystywana w bieżącej działalności gospodarczej.

Z kolei wystawienie sprzedażowych faktur VAT za usługi prawnicze potwierdza osiągnięcie wyższego przychodu. Koszty związane z aplikacją adwokacką ponoszone są zatem w celu osiągnięcia przychodów, które powinny zostać zaliczone jako koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

Koszty związane z aplikacją adwokacką są wydatkiem udokumentowanym; są kosztem obowiązkowym, który wynika z rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie wysokości opłaty rocznej za aplikację adwokacką. Ponoszone przez Wnioskodawcę od momentu rejestracji działalności gospodarczej wydatki na opłatę roczną za aplikację adwokacką oraz składki członkowskie na potrzeby Izby Adwokackiej mogą być zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy jest on uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu z tytułu działalności gospodarczej wydatków poniesionych na opłaty roczne za aplikację adwokacką oraz miesięczne obowiązkowe składki członkowskie na rzecz samorządu adwokackiego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa PIT w art. 23 nie wymienia wydatków za aplikację oraz składki członkowskie. Celem poniesienia wydatków na opłaty roczne za aplikację adwokacką oraz miesięczne obowiązkowe składki członkowskie na rzecz samorządu zawodowego adwokatów jest osiągnięcie przychodów z tytułu działalności gospodarczej w zakresie usług prawniczych.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że koszty te wypełniają definicję kosztów uzyskania przychodów na postawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm. dalej u.p.d.o.f. lub ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych), bowiem są niezbędne do uzyskania przychodów z tytułu usług adwokackich i jednocześnie nie są wymienione w art. 23 u.p.d.o.f.

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej. Bez znaczenia w kontekście powyższego pozostaje fakt, iż Wnioskodawca jest na II roku aplikacji, którą rozpoczął przed zarejestrowaniem jednoosobowej działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychód z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Bez wątpienia istnieje związek przyczynowo-skutkowy między ich poniesieniem a przychodami uzyskanymi ze świadczonych w przyszłości usług adwokackich, a na chwilę obecną także usług prawniczych niezastrzeżonych dla adwokatów.

Zgodnie bowiem z art. 4a ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1184 z późn. zm. dalej u.p.a) zawód adwokata można wykonywać m.in w ramach działalności gospodarczej, prowadząc kancelarię adwokacką. Kancelaria adwokacka może być prowadzona jedynie przez osobę posiadającą tytuł zawodowy adwokata. Warunkiem świadczenia przez Wnioskodawcę usług adwokackich jest zatem uprzednie uzyskanie tytułu zawodowego adwokata. Na listę adwokatów może być wpisany ten, kto odbył w Rzeczypospolitej Polskiej aplikację adwokacką i złoży egzamin adwokacki (art. 65 pkt 4 u.p.a).

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej. Jednym z wymogów pozostawania i rozwoju działalności w branży prawniczej jest bowiem stałe podnoszenie swoich kwalifikacji, w tym przede wszystkim uzyskanie tytułu zawodowego (w przypadku Wnioskodawcy będzie to tytuł adwokata); odbycie aplikacji adwokackiej konieczne jest do zdobycia tytułu adwokata. W ocenie Wnioskodawcy nie można uznać, aby wydatki te miały charakter wyłącznie osobisty. Aplikacja adwokacka stanowi bowiem szkolenie dodatkowe, niestanowiące typowego etapu edukacji (jak np. studia magisterskie) podnoszącego ogólny poziom wiedzy i wykształcenia. Podstawowym celem Wnioskodawcy jest bowiem uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu adwokata i możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej. Co prawda, działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych można również prowadzić nie posiadając tytułu adwokata, jednakże obsługa klientów często wymaga samodzielnego reprezentowania ich przed sądem w sprawach cywilnych i karnych, co obecnie nie jest możliwe z uwagi na brak tytułu zawodowego.

W konsekwencji zatem, uzyskiwane przychody z tejże działalności pozostawać będą w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z poniesionymi wydatkami na uzyskanie uprawnień zawodowych, bez nich bowiem rozwój i utrzymanie działalności gospodarczej (w przyszłości w formie kancelarii adwokackiej), a tym samym zachowanie źródła przychodów nie będzie możliwe.

Nadto, zgodnie z art. 77 ust. 1 Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze, po sześciu miesiącach aplikacji adwokackiej aplikant adwokacki może zastępować adwokata przed sądami, organami ścigania, organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu. Nie ma takiego uprawnienia osoba mająca dyplom magistra prawa, a niebędąca aplikantem adwokackim. Tym samym to jedynie status aplikanta umożliwia/umożliwi uzyskanie przychodu z tytułu usług prawniczych w zakresie zastępstwa adwokata przed sądami. Nie sposób tu zatem mówić o jedynie hipotetycznym związku z przychodami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodów z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

·pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

·nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·być właściwie udokumentowany.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które zostały poniesione, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości. Należy przy tym pamiętać, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodów z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodów z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie aplikacji adwokackiej czy składek członkowskich nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Do stwierdzenia, czy poniesione wydatki na aplikację adwokacką bądź składki członkowskie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie, czy są one potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, mają związek z tą działalnością oraz czy też może służą one tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, które co do zasady mają charakter osobisty.

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, należy uznać wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że od 15 stycznia 2024 r. rozpoczął Pan faktyczne wykonywanie działalności gospodarczej, której przeważającym przedmiotem jest działalność prawnicza (PKD 69.10.Z). W ramach prowadzonej działalności będzie Pan wykonywać usługi na rzecz kancelarii prawnych na zasadzie umowy współpracy, z tytułu czego wystawiane będą faktury sprzedażowe. Jednak oprócz tego będzie Pan świadczyć dla pozyskanych przez Pana klientów własnych m.in. usługę doradztwa prawnego. Jednocześnie od 01.01.2023 r. posiada Pan status aplikanta adwokackiego w Izbie Adwokackiej, a obecnie rozpoczął Pan II rok szkolenia. Po zakończeniu aplikacji adwokackiej pragnie Pan złożyć egzamin adwokacki i wykonywać zawód adwokata. Odbycie aplikacji adwokackiej warunkuje w Pana przypadku możliwość przyszłego wykonywania działalności w formie Kancelarii Adwokackiej. Aplikacja adwokacka jest odpłatna, a obowiązek ponoszenia opłat pokrywających koszty szkolenia obciąża aplikanta adwokackiego, czyli Pana. Ponadto jest Pan obowiązany ponosić miesięczne składki członkowskie na potrzeby Izby Adwokackiej w wysokości 50 zł miesięcznie.

Mając zatem na uwadze brzmienie analizowanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kierując się opisem sprawy, wskazuję, że wydatki – pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania – ponoszone przez Pana od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej na opłatę roczną za aplikację adwokacką oraz składki członkowskie na potrzeby Izby Adwokackiej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Istotny w sprawie jest fakt, że wydatki te będzie ponosił Pan w roku podatkowym, w którym istnieje już źródło przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Reasumując – ponoszone przez Pana od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej wydatki na opłatę roczną za aplikację adwokacką oraz składki członkowskie na potrzeby Izby Adwokackiej mogą być zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).