Postanowienie SN z dnia 6 marca 2024 r., sygn. III KZ 3/24

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Waldemar Płóciennik

w sprawie A. Ł.

oskarżonego z art. 299 § 1 k.k. i in.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu

w dniu 6 marca 2024 r.,

zażalenia obrońcy oskarżonego

na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 28 grudnia 2023 r. sygn. akt WSU 9/23,

o odmowie przyjęcia skargi na wyrok sądu odwoławczego

na podstawie art. art. 27 k.p.k. a contrario w zw. z art. 25 ust. 2 w zw. z ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw

p o s t a n o w i ł

pozostawić zażalenie bez rozpoznania.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2011 r. do Sądu Okręgowego w Krakowie wpłynął akt oskarżenia, w którym oskarżonemu A. Ł. zarzucono m.in. popełnienia przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 3 k.k. i art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 65 § 1 k.k. (pkt XXI). Wyrokiem z dnia 25 września 2017 r., sygn. akt III K 293/11, Sąd Okręgowy w Krakowie, orzekając w zakresie zarzutu z pkt XXI aktu oskarżenia, uznał oskarżonego za winnego występku z art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności. Orzeczenie, w tej części, utrzymane zostało w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 5 lipca 2019 r., sygn. akt II AKa 29/19. Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2021 r., IV KK 231/20 uchylił zaskarżony kasacjami wyrok m.in. w omawianej części i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania. Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Apelacyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 24 października 2023 r., sygn. akt II AKa 119/21, uchylił pkt 7 wyroku Sądu pierwszej instancji, dotyczący czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt XXI aktu oskarżenia i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Okręgowemu w Krakowie do ponownego rozpoznania. Orzeczenie to zaskarżone zostało skargą wniesioną przez obrońcę oskarżonego. Opisanym na wstępie zarządzeniem Przewodniczący Wydziału odmówił przyjęcia skargi wskazując, że „zgodnie z art. 25 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (…), wprowadzone tą ustawą przepisy rozdziału 55a Kodeksu postępowania karnego (a więc przepisy regulujące instytucję skargi na wyrok sądu odwoławczego) stosuje się tylko do tych postępowań, o których mowa w ust. 1 tego przepisu, a więc do postępowań, w których akt oskarżenia (…) skierowano po dniu 30 czerwca 2015 r.”. Zważywszy, że w rozważanej sprawie akt oskarżenia wpłynął do sądu w dniu 15 września 2011 r., wniesienie skargi na wyrok sądu odwoławczego było niedopuszczalne.