Wyrok NSA z dnia 17 lutego 2023 r., sygn. I FSK 1820/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz (spr.), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "M." sp. z o.o. z siedzibą w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2022 r. sygn. akt VIII SA/Wa 290/22 w sprawie ze skargi "M." sp. z o.o. z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 27 stycznia 2022 r. nr 1401-IOV-4.603.23.2021.7.PJ w przedmiocie odmowy uchylenia we wznowionym postępowaniu decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "M." Sp. z o.o. w N. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 czerwca 2022 r., sygn. akt VIII SA/Wa 290/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. sp. z o.o. z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 27 stycznia 2022 r. o nr 1401-IOV-4.603.23.2021.7.PJ w przedmiocie odmowy uchylenia we wznowionym postępowaniu decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r.

Z uzasadnienia powyższego orzeczenia wynika, że Sąd I instancji podzielił stanowisko organu podatkowego co do braku wystąpienia przesłanki wznowieniowej z art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.).

Sąd ocenił, że powoływany przez skarżącą spółkę wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18 nie miał wpływu na treść wydanej przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie decyzji podatkowej z dnia 12 września 2016 r. Po pierwsze dlatego, że nie miał on charakteru precedensowego, a stanowi kontynuację wytyczonej wcześniej linii orzeczniczej, po drugie zaś, jak wynika z treści decyzji, dokumenty pochodzące z innych postępowań nie stanowiły jedynego materiału dowodowego, na którym organy oparły swoje rozstrzygnięcia. Organy poddały bowiem także ocenie dokumenty pochodzące od spółki oraz zeznania przesłuchanych w postępowaniu świadków.