Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2023 r., sygn. III OSK 349/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Teresa Zyglewska Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 28 października 2021 r. sygn. akt II SA/Bk 728/21 w sprawie ze skargi M. Z. na zarządzenie zastępcze Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego I. oddala skargę kasacyjną, II. zasądza od M. Z. na rzecz Wojewody [...] kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 października 2021 r. sygn. akt II SA/Bk 728/21 oddalił skargę M. Z. na zarządzenie zastępcze Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarga nie zasługiwała na uwzględnienie, ponieważ Wojewoda [...] zasadnie uznał, iż doszło do naruszenia przez skarżącego art. 24f ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r. poz. 713 z późn. zm.) zwanej dalej u.s.g. w związku z art. 383 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1319), to jest ustawowego zakazu łączenia mandatu radnego z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy, w której uzyskał mandat.

Ze zgromadzonej dokumentacji wynika bezspornie, że skarżący będąc radnym Rady Miejskiej w A. już drugą kadencję prowadził jednocześnie jako wspólnik spółki jawnej działalność gospodarczą pod firmą T. sp.j. z siedzibą w A.. Spółka ta w latach 2018 - 2021 świadczyła usługi oraz dostarczała towary na rzecz: Gminy Miasta A., jednostek organizacyjnych gminy i miasta (Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w A., A., Szkoły Podstawowej Nr [...] w A., Centrum [...] w A.), oraz spółek: W. sp. z o.o. w A. (spółka ze 100% udziałem Gminy Miasta A.), M. sp. z o.o. w A. (spółka ze 100% udziałem Miasta A.), A. sp. z o.o. (spółka ze 100% udziałem Gminy Miasta A.), P. sp. z o.o. (spółka z udziałem Gminy A., Miasta A., A. sp. z o.o., M. sp. z o.o.). Ponadto z faktur i innych dokumentów, dołączonych do akt sprawy wynika wprost, że sprzedaż towarów i świadczenie usług przez spółkę T. sp.j. nie odbywało się incydentalnie, ale na przestrzeni lat 2018-2021 wielokrotnie. Przy czym mamy do czynienia z zakupami i usługami o znacznej wartości (akta sprawy, karty nr 101-139). Uzasadnione jest też przyjęcie, iż sprzedaż i świadczenie usług przez radnego miała charakter regularny i zorganizowany. Ponadto, co istotne, faktury były płatne przelewem w terminie 7 lub 14 dni od dnia sprzedaży. Aprobowanie przez sprzedawcę ww. formy płatności świadczy, że strony łączyła umowa (umowy), której ustalenia wykraczają poza postanowienia art. 534 i 543 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie K.c.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00