Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2022 r., sygn. II OSK 807/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie: sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia del. WSA Grzegorz Antas (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2021 r., sygn. akt IV SA/Wa 1145/21 w sprawie ze skargi S.S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia 12 kwietnia 2021 r., nr DL.WIPO.412.1443.2018/HJ w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 3 listopada 2021 r., IV SA/Wa 1145/21 oddalił skargę S. S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców (dalej: SUdSC) z 12 kwietnia 2021 r., nr DL.WIPO.412.1443.2018/HJ w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen.

W odniesieniu do ustaleń faktycznych i prawnych, które stały za wydanym orzeczeniem, Sąd I instancji stwierdził, że Komendant Państwowej Straży Granicznej w X. (dalej: KPSG) 18 czerwca 2018 r. zawiadomił o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie zobowiązania S. S., obywatela Ukrainy, do powrotu, a następnie po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego decyzją z 11 lipca 2018 r. nr MO-SZ/267/D-ZDP/2018, działając na podstawie art. 302 ust. 1 pkt 4, art. 310 ust. 1 pkt 1, art. 318 ust. 1 w zw. z art. 315 ust. 1 oraz art. 319 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2017 r. poz. 2206 ze zm.), dalej: u.c., zobowiązał ww. cudzoziemca do powrotu w terminie 15 dni od dnia doręczenia decyzji oraz o zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen przez okres 1 roku od dnia wykonania decyzji lub upływu terminu dobrowolnego powrotu w niej określonego w przypadku braku informacji o wykonaniu decyzji. Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie, KPSG wyjaśnił, że dokonane ustalenia potwierdzają, iż w sprawie została wyczerpana dyspozycja art. 302 ust. 1 pkt 4 u.c. Cudzoziemiec od 1 grudnia 2017 r. do dnia kontroli, tj. 3 lutego 2018 r. nie posiadał bowiem zezwolenia, na podstawie którego mógł świadczyć pracę jako dekarz na rzecz Y. sp. z o.o. Ponadto, cudzoziemiec nie przedstawił żadnego dokumentu potwierdzającego jego legalne zatrudnienie w ww. podmiocie także w okresie po zakończeniu kontroli Państwowej Inspekcji Pracy. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, jak wyjaśnił równocześnie KPSG, należało uznać, że nie zachodzą w sprawie okoliczności określone w art. 348 i art. 351 u.c. Organ zauważył, że cudzoziemiec przebywa na terytorium Polski od 17 lipca 2017 r., a więc stosunkowo krótko. Nie posiada majątku trwałego i nieruchomości poza źródłem dochodu zapewniającym mu warunki bytowe. Wyjazd z kraju pochodzenia cudzoziemca, w ocenie organu, należy traktować jako wyjazd o charakterze ekonomicznym, mającym na celu polepszenie jakości i standardów życia. Zdaniem KPSG, brak jest podstaw do stwierdzenia, że centrum życiowe cudzoziemca zostało przeniesione do Polski i istnieć mogą obiektywne trudności w przeniesieniu go z powrotem do kraju pochodzenia. W tym kontekście organ zauważył, że cudzoziemiec podczas przesłuchania 18 czerwca 2018 r. zadeklarował możliwość dobrowolnego opuszczenia Polski.