Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2022 r., sygn. I OSK 107/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie sędzia NSA Jolanta Rudnicka sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 13 października 2021 r. sygn. akt II SA/Bd 727/21 w sprawie ze skargi A. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku z dnia 12 kwietnia 2021 r. nr KO.411.717.2021 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 13 października 2021 r. sygn. akt II SA/Bd 727/21 uchylił zaskarżoną przez A. A. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku z 12 kwietnia 2021 r. nr KO.411.717.2021 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Włocławek z 4 marca 2021 r. nr SP000475.2021.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Prezydent Miasta Włocławek decyzją z 4 marca 2021 r. nr SP000475.2021 odmówił A. A. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną córką B. B., która legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności na stałe. Organ I instancji wyjaśnił, że A. A. ma ustalone prawo do emerytury od 10 marca 2018 r. W związku z powyższym świadczenie stronie nie przysługuje.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Włocławku, po rozpoznaniu odwołania skarżącej, decyzją z 12 kwietnia 2021 r. nr KO.411.717.2021 utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na powyższą decyzję A. A. zarzuciła naruszenie art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020, poz. 111 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.ś.r.", polegającą na przyjęciu, że nabycie przez skarżącą prawa do emerytury jest negatywną przesłanką do przyznania świadczenia.