Wyrok NSA z dnia 8 listopada 2022 r., sygn. I OSK 82/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zygmunt Zgierski Sędziowie sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) sędzia NSA Karol Kiczka po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 19 października 2021 r. sygn. akt II SA/Rz 1163/21 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia 25 maja 2021 r. nr SKO.405.ŚR.1152.610.2021 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 19 października 2021 r., II SA/Rz 1163/21, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z 25 maja 2021 r. nr SKO.405.ŚR.1152.610.2021 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym synem, który legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Stalowej Woli z 26 kwietnia 2021 r. nr ŚR-V.8252.109.2021.

W skardze kasacyjnej Kolegium zaskarżyło wyrok Sądu I instancji w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości i oddalenie skargi, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych, w tym kosztów postępowania kasacyjnego, kosztów postępowania poniesionych przed Sądem I instancji. Skarżący kasacyjnie zrzekł się przy tym przeprowadzenia rozprawy.

Sądowi I instancji zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj. art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 111; dalej: u.ś.r.) przez błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu, że skarżąca – matka osoby niepełnosprawnej jest osobą uprawnioną do świadczenia pielęgnacyjnego, co w konsekwencji spowodowało nadużycie przez Sąd I instancji dyspozycji art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a.