Wyrok NSA z dnia 4 listopada 2022 r., sygn. I GSK 3008/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Grzelak Sędzia NSA Joanna Wegner Sędzia del. WSA Artur Adamiec (spr.) protokolant starszy asystent sędziego Magdalena Chewińska po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Łd 217/18 w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. W. na rzecz Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 15 maja 2018 r., sygn. akt III SA/Łd 217/18 na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2017 poz. 1369 ze zm., dalej "p.p.s.a.") oddalił skargę M. W. na decyzję Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z 13 grudnia 2017 r. nr 744/2017 w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2013.

Sąd I instancji wyjaśnił, że skarżący zgłosił we wniosku w ramach działki A i B powierzchnię, która nie była użytkowana rolniczo (tereny zadrzewione, zakrzewione, porośnięte równinnością charakterystyczną dla obszarów podmokłych). Przy czym zastrzeżenia, wnioski i dowody zgłoszone przez skarżącego ostatecznie doprowadziły do uznania przez organ granic działek A i B wskazanych przez stronę w trakcie kontroli przeprowadzonej w gospodarstwie skarżącego w 2014 r. Organ przyjął granice działek wskazane przez skarżącego w 2014 r., i w rezultacie uznał, że zgłoszona działka A ma powierzchnię 61,37 ha, a działka B powierzchnię 38,04 ha. Brak jednak było podstaw, aby przyjmować stan użytkowania rolniczego działek zgłoszonych do dopłat z 2014 r. w roku 2013, gdyż stan ten mógł być już inny, z uwagi na upływ czasu i możliwość doprowadzenia do właściwego stanu terenów wykluczonych z płatności w roku 2013 r. Dlatego oparcie ustaleń w zakresie powierzchni upraw zakwalifikowanych do płatności terenów wyłączonych z uprawy na materiale fotograficznym z kontroli z 2013 r. i ortofotmapie obrazującej stan na 6 maja 2013 r. było, w ocenie sądu I instancji, prawidłowe. Sąd za nieuzasadnione uznał też zarzuty, że organ nie uwzględnił wniosku dowodowego strony o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu geodezji i kartografii na okoliczność prawidłowości wytyczenia linii przebiegu działek A i B i okoliczność zgodności postępowania inspektorów terenowych z wytycznymi "Instrukcji realizacji kontroli powierzchniowych w zakresie kwalifikowalności powierzchni". Z kolei zarzucana przez skarżącego obecność jakiejś kobiety w czasie kontroli gospodarstwa w 2013 r. nie ma, zdaniem sądu I instancji, znaczenia dla oceny materiału w postaci zdjęć fragmentów działek, ponieważ przede wszystkim one oraz ortofotomapa z 6 maja 2013 r. stanowiły podstawę wykluczenia.