Wyrok NSA z dnia 3 listopada 2022 r., sygn. III FSK 1040/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 października 2018 r. sygn. akt I SA/Po 428/18 w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia 23 lutego 2018 r. nr SKO.410.8.1.2018 w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2012-2016 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie na rzecz K. S. kwotę 3043 (słownie: trzy tysiące czterdzieści trzy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 18 października 2018 r. sygn. akt I SA/Po 428/18 oddalił skargę K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia 23 lutego 2018 r. nr SKO.410.8.1.2018 w przedmiocie podatku od nieruchomości za poszczególne lata 2012-2016. Sąd na wstępie, odnosząc się do treści skargi zauważył, iż nie odnosi się ona do merytorycznej warstwy decyzji, zawierając w zasadzie zarzuty co do przebiegu samego postępowania odwoławczego lub technicznych kwestii skonstruowania decyzji organu I instancji. Niemniej, mając na względzie treść art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 dalej jako: "p.p.s.a.") Sąd uznał, że nie doszło do żadnego uchybienia przy określaniu zobowiązania podatkowego od nieruchomości skarżącej za lata 2012, 2013, 2014, 2015 i 2016. Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę treść zgromadzonych w aktach dokumentów, a w szczególności aktu notarialnego nr [...] oraz decyzji Prezydenta Miasta L. z dnia 27 sierpnia 2014 r. o nr. [...], prawidłowo określono tak podstawę, jak i stawki opodatkowania. Zastrzeżeń Sądu nie wzbudził także przebieg postępowania odwoławczego.