Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 26 października 2022 r., sygn. III SA/Gl 282/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Fleszer, Asesor WSA Aleksandra Żmudzińska, Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2022 r. sprawy ze skargi M. K. na czynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Bytomiu w przedmiocie objęcia obowiązkiem kwarantanny. 1. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności, 2. zasądza od Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Bytomiu na rzecz skarżącego kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Pismem z 26 stycznia 2022 r. skarżący małoletni M. K. reprezentowany przez ojca wniósł o stwierdzenie bezskuteczności czynności Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. o objęciu go kwarantanną i zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Z akt sprawy wynika, że małoletni skarżący został objęty kwarantanną w okresie od 14 do 19 grudnia 2021r., o której jego ojciec dowiedział się z informacji przekazanych przez szkołę 14 grudnia 2021r.

W uzasadnieniu skargi ojciec skarżącego oświadczył, że uznał, że przysługuje mu od tej czynności odwołanie do Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach, jednak zostało ono odrzucone postanowieniem tego organu z 14 stycznia 2022r.

Dopiero z tego postanowienia dowiedział się, że obecnie Sanepid nie wydaje decyzji oraz że w jego sprawie de facto też nie wydał, na skutek stosowania niezgodnego z ustawą rozporządzenia, dlatego wystąpił z przedmiotową skargą.

Stwierdził, że – wobec braku pouczenia o trybie zaskarżenia objęcia syna kwarantanną - uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy i wniósł o jej rozpoznanie na podstawie art. 53 § 2 p.p.s.a.

W podsumowaniu części skargi odnoszącej się do uchybienia terminu do jej wniesienia strona poniosła, że jej zdaniem, stan prawnej niejasności, wywołany wydaniem sprzecznego z ustawą rozporządzenia przez Radę Ministrów i brakiem transparentności działania organów inspekcji nie może działać na niekorzyść skarżącego, nie podważając zasad praworządności i pogłębiania zaufania obywatela do Państwa.