Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Opolu z dnia 25 października 2022 r., sygn. II SA/Op 188/22

Jakkolwiek sytuacja uprzedniego stwierdzenia popełnienia przez funkcjonariusza Służby Więziennej przewinienia dyscyplinarnego nie zamyka a priori możliwości nawiązania z nim ponownie stosunku służbowego, to jednak trudno jest uznać, że zachowuje on przymiot osoby o nieposzlakowanej opinii, a to waży przy ocenie spełniania przez niego warunku, o którym mowa w art. 38 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 25 października 2022 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej we Wrocławiu z dnia 2 grudnia 2021 r., nr 17/2021 w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ponownego nawiązania stosunku służbowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez J. Ż., reprezentowanego przez pełnomocnika radcę prawnego S. U., zwanego dalej także skarżącym, jest decyzja Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej we Wrocławiu, zwanego dalej organem odwoławczym lub Dyrektorem, z dnia 2 grudnia 2021 r., 17/2021, utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Zakładu Karnego w [...] z dnia 27 września 2021 r., nr 8/2021, znak [...], w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ponownego nawiązania stosunku służbowego.

Wydanie zaskarżonej decyzji poprzedzał następujący stan faktyczny.

Sąd Apelacyjny we [...], [...] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, prawomocnym wyrokiem z dnia 2 czerwca 2021 r., sygn. akt [...], oddalił apelację skarżącego od wyroku Sądu Okręgowego w [...] Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 listopada 2020 r., sygn. akt [...], na mocy którego zmienione zostało orzeczenie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej we Wrocławiu z dnia 18 czerwca 2018 r., nr 7/2018, i poprzedzające je orzeczenie Dyrektora Zakładu Karnego w [...] z dnia 30 kwietnia 2018 r., nr 1/2018, w ten sposób, że za przewinienia służbowe wymienione w tych orzeczeniach wymierzono skarżącemu karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby w Służbie Więziennej, a nie jak poprzednio karę wydalenia z tej służby. W związku z tym wszczęto wobec skarżącego postępowanie w sprawie ponownego nawiązania stosunku służbowego. Jednak w toku tego postępowania organ pierwszej instancji wywiódł, że sądy obu instancji nie zakwestionowały faktu, że skarżący dopuścił się zarzucanych mu przewinień dyscyplinarnych, a jedynie uznały za zasadne zastosowanie łagodniejszej sankcji. Nie ulega zatem wątpliwości, że skarżący dopuścił się przewinień dyscyplinarnych polegających na wydaniu zezwolenia na nielegalne kontakty pomiędzy osadzonymi oraz braku reakcji na przekazywanie przez osadzonych dokumentów w czasie wydawania posiłków w oddziale mieszkalnym, co mogło mieć wpływ na zapewnienie porządku i bezpieczeństwa jednostki penitencjarnej. Tym samym skarżący naruszył złożone ślubowanie poprzez naruszenie zasad etyki zawodowej określonych w § 7 i następnych Regulaminu nr 1/2010 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia 18 października 2010 r. w sprawie zasad etyki zawodowej funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej a także zasad określonych w § 17 i 19 Regulaminu nr 2/2010 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia 18 października 2010 r. w sprawie sposobu pełnienia służby przez funkcjonariuszy Służby Więziennej. Naruszył także przepisy wydane na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (tekst jednolity: Dz. U. z 2021 r. poz. 1064 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zezwalając na nielegalne kontakty pomiędzy osadzonymi. Na tej podstawie organ pierwszej instancji uznał, że skarżący nie daje rękojmi prawidłowego wykonywania powierzonych zadań oraz zachowania tajemnicy służbowej i nie posiada nieskazitelnej opinii. W oparciu o te ustalenia organ pierwszej instancji opisaną wyżej decyzja z dnia 27 września 2021 r. umorzył wszczęte wobec skarżącego postępowanie w sprawie ponownego nawiązania stosunku służbowego.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00