Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 października 2022 r., sygn. I SA/Wr 889/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca),, Sędziowie: Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska,, Sędzia WSA Marta Semiczek,, po rozpoznaniu w Wydziale I, w trybie uproszczonym, na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 października 2022 r. sprawy ze skargi: M.O. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 czerwca 2021 r. nr 0112-KDIL2-2.4011.53.2021.3.MM w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego: I. uchyla zaskarżone postanowienie wraz z poprzedzającym je postanowieniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2021 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.53.2021.2.MM w całości; II. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Strony skarżącej kwotę: 597,00 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi M.O. (dalej jako Strona, Wnioskodawca, Skarżący) jest postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako DKIS, Organ interpretujący) z 17 czerwca 2021 r. nr 0112-KDIL-2.4011.53.2021.3.MM, którym DKIS utrzymał w mocy własne – wydane w pierwszej instancji postanowienie z dnia 29.04.2021 nr 0112-KDIL2-2.4011.53.2021.2.MM w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku Strony o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W złożonym wniosku Strona zwróciła się o wykładnię przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.) – dalej jako u.p.d.o.f. tj. art. art. 30ca ust. 2 , 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40, art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7. Zgodnie z zaś z podanymi okolicznościami Strona prowadzi działalność w zakresie tworzenia, ulepszania i modyfikacji programów komputerowych lub ich części (Oprogramowanie), które według ustawy z 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1191 ze zm.) – dalej jako u.p.a., są utworami. Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem Oprogramowania w dziedzinie dotyczącej elektroniki użytkowej. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 1402). Wskazał na tworzenie Oprogramowania w ramach realizacji 5 projektów dla kontrahenta przedstawiając poszczególne ich elementy. W szczególności Strona podała, że w ramach prac, na podstawie umowy z kontrahentem ogół autorskich praw majątkowych wytworzonych przez Wnioskodawcę, przechodzi na kontrahenta. Własność przedmiotu, na którym dobro (Oprogramowanie) zostało utrwalone, nabywana jest przez kontrahenta z momentem Jego przyjęcia. W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Strony uzgodniły, że wynagrodzenie płatne jest w ciągu umówionej liczby dni każdorazowo od wystawienia faktury, wspomniane wynagrodzenie obejmuje głównie przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz pozostałe usługi. W wyniku prowadzonych prac powstaje autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące kwalifikowane prawo IP podlegająca ochronie na podstawie art. 74 u.p.a.