Wyrok NSA z dnia 20 października 2022 r., sygn. II FSK 435/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA (del) Alina Rzepecka, Protokolant Natalia Simaszko, po rozpoznaniu w dniu 20 października 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 października 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 815/19 w sprawie ze skargi R. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 17 kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. Z. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 24 października 2019 r. sygn. akt. I SA/Kr 815/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, oddalił skargę R. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z 17 kwietnia 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. Wyrok z uzasadnieniem oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych powołane w niniejszym uzasadnieniu dostępne są w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).

2.1. Powyższy wyrok został zaskarżony w całości przez stronę skarżącą. W skardze kasacyjnej strona zarzuciła naruszenie przepisów postępowania - art.145 § 1 pkt 1 lit.c w zw. z art.151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, dalej: "p.p.s.a.") poprzez oddalenie skargi w sytuacji, gdy decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej została wydana z naruszeniem:

1) art. 187 i 191 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, dalej: "o.p.") poprzez błędną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, w tym dopuszczenie się wewnętrznej sprzeczności w wywiedzionych wnioskach polegającej na potwierdzeniu zasadności twierdzeń sądu pierwszej instancji i organów podatkowych, że L. sp. z o.o. sp. k. (dalej: "spółka 1"), której skarżący był komandytariuszem, zakupywała od firmy D. sp.j. (dalej: "spółka 2") materiały budowlane niezbędne do realizacji robot budowlanych na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych w B.i S., co znajduje pełne potwierdzenie w dokumentacji handlowej i księgowej spółek 1 i 2 (faktury wystawiane na rzecz spółki 1 zostały zaewidencjonowane w rejestrach sprzedaży VAT spółki 2), w zeznaniach świadków przesłuchanych w trakcie postępowania podatkowego (zarówno ze strony spółki 1, jak i spółki 2, którzy potwierdzili fakt zamawiania materiałów budowlanych, ich przywożenia na budowy, odbioru i płatności za materiały budowlane), natomiast organ pierwszej instancji pomimo tych dowodów i ustaleń, przyjął sprzecznie i odmiennie, że wystawiane przez spółkę 2 na rzecz spółki 1 faktury VAT na zakup materiałów były "puste" i nie dokumentowały rzeczywistych transakcji, a ustalenie to zostało dokonane na podstawie protokołu kontroli podatkowej w spółce 2, w stosunku do której do dnia dzisiejszego nie zapadła żadna ostateczna decyzja podatkowa, która potwierdzałaby ustalenia zawarte w przedmiotowym protokole kontroli oraz w oparciu się o decyzję podatkową wydanej wobec N. sp.j. (dalej: "spółka 3" z którą spółka 1 nie miała żadnych kontaktów handlowych i z nią nie współpracowała,