Wyrok NSA z dnia 19 października 2022 r., sygn. II OSK 1571/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędziowie: Sędzia NSA Tomasz Bąkowski Sędzia del. WSA Jan Szuma (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 marca 2021 r., sygn. akt II SA/Rz 1181/20 w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia 19 sierpnia 2020 r., nr I-III.7721.14.3.2020 w przedmiocie sprzeciwu do zgłoszenia budowy budynku rekreacji indywidualnej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 marca 2021 r., II SA/Rz 1181/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę P. B. na decyzję Wojewody [...] (zwanego dalej "Wojewodą") z dnia [...] sierpnia 2020 r., [...], którą utrzymano w mocy decyzję Starosty [...] (zwanego dalej "Starostą") z dnia [...] maja 2020 r., [...] o sprzeciwie w sprawie zgłoszonego przez skarżącego zamiaru budowy obiektu nazwanego "budynkiem rekreacji indywidualnej" na działce [...] w miejscowości [...] .

W motywach zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji podzielając stanowisko Starosty uznał, że trafnie w sprawie zastosowano art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, dalej "P.b.") zgłaszając sprzeciw wobec zamiaru wybudowania obiektu stanowiącego w istocie wieżę widokową. Sąd wywodził, że zgodnie z tym przepisem organ administracji architektoniczno-budowlanej wnosi sprzeciw, jeżeli zgłoszenie dotyczy budowy lub wykonywania robót budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę. Starosta przyjął, że objęty zgłoszeniem obiekt nie jest budynkiem, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 2a P.b. Zgodnie z tym przepisem, w wersji obowiązującej na dzień wydania zaskarżonej decyzji, pozwolenia na budowę nie wymagała budowa wolno stojących parterowych budynków rekreacji indywidualnej, rozumianych jako budynki przeznaczone do okresowego wypoczynku, o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy czym liczba tych obiektów na działce nie mogła przekroczyć jednego na każde 500 m2 powierzchni działki. Sąd relacjonował dalej, że zdaniem organu pierwszej instancji cechy zgłaszanego do budowy obiektu, w szczególności posadowienie go na konstrukcji o wysokości ponad 15 m, uniemożliwiają przyjęcie, że jest to budynek parterowy. W konsekwencji nie można uznać, że obiekt nie jest zwolniony z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, a to oznacza konieczność zastosowania art. 30 ust. 6 P.b.