Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 października 2022 r., sygn. II SA/Ol 544/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Matczak sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 października 2022 r. sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Elblągu z dnia 28 kwietnia 2022 r. nr XXIV/726/2022 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Fabryczna-Zachód w Elblągu oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 28 kwietnia 2022 r. Rada Miejska w Elblągu podjęła uchwałę nr XXIV/726/2022 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Fabryczna-Zachód w Elblągu.

Skargę na wskazaną uchwałę wywiódł Wojewoda Warmińsko-Mazurski (skarżący, wojewoda), wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. Zaskarżonej uchwale zarzucono:

1. naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niewystarczające ustalenie maksymalnej wysokości terenów elementarnych, co prowadzi do niewypełnienia dyspozycji art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy;

2. naruszenie 67a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z § 3 ust. 2 pkt 3g rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 26 października 2020 r. w sprawie zbiorów danych przestrzennych oraz metadanych w zakresie zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu skargi podniesiono m.in., że z analizy opiniowanej uchwały wynika, że dla terenów elementarnych oznaczonych symbolem UMW (w treści § 9 ust.7 pkt 2 uchwały), symbolem MW (w treści § 10 ust. 8 pkt 2 uchwały) oraz dla terenu 1U (w treści § 11 ust. 8 pkt 2 uchwały) i 2U (§ 12 ust. 7 pkt 3), obligatoryjną maksymalną wysokość zabudowy (nowej) określono jedynie poprzez określenie liczby kondygnacji nadziemnych. Zdaniem skarżącego, liczba kondygnacji nie stanowi wystarczającego parametru górnej granicy przestrzeni. Liczba kondygnacji nie precyzuje faktycznego pionowego wymiaru zabudowy. Dopuszczoną maksymalną wysokość zabudowy i tym samym gabaryty projektowanych obiektów budowlanych, winno zatem określać się jednostkami miary. Ponadto w zaskarżonej uchwale dyspozycję ustawową sprowadzono jedynie do budynków, podczas gdy zabudowa jest pojęciem szerszym i dotyczy wszystkich obiektów budowlanych.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00