Wyrok NSA z dnia 18 października 2022 r., sygn. I FSK 1738/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Sylwester Golec, po rozpoznaniu w dniu 18 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 12 czerwca 2019 r. sygn. akt I SA/Op 116/19 w sprawie ze skargi Gminy N. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 lutego 2019 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.873.2018.2.MWJ w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od Gminy N. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 460 (słownie: czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 12 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Op 116/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: P.p.s.a.), uwzględnił skargę Gminy N. (dalej: Skarżąca/Gmina) na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Organ) z 1 lutego 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

2. Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko Skarżącej, że w każdym z trzech opisanych we wniosku przypadkach, otrzymana zapłata za bezumowne użytkowanie nieruchomości przez byłych najemców/dzierżawców (dalej: Kontrahenci), którzy nadal posiadali nieruchomości Gminy, mimo zakończenia trwania umowy, nie powinny być opodatkowane VAT. Sąd meriti podkreślił, że spór w sprawie dotyczył wykładni art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm. dalej: u.p.t.u.). Stanął na stanowisku, że szerokie określenie zakresu przedmiotowego w art. 8 ust. 1 u.p.t.u., nie może być odczytywane w ten sposób, że świadczeniem usług jest każda czynność czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie. Usługą jest bowiem każde, co do zasady, odpłatne świadczenie, które nie jest dostawą towarów i które przejawia się tym, że świadczeniobiorca (konsument) wynosi z niego, choćby tylko potencjalną korzyść. Czynność jest opodatkowana VAT, gdy pomiędzy stronami istnieje stosunek zobowiązaniowy, w ramach którego dany podmiot, w zamian za wynagrodzenie, zobowiązany jest do spełnienia na rzecz innego podmiotu określonego świadczenia.