Wyrok NSA z dnia 18 października 2022 r., sygn. I FSK 1317/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 18 października 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. sp.j. z/s w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 28 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Op 64/18 w sprawie ze skargi P. sp.j. z/s w N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 29 grudnia 2017 r. nr 1601-IOV-2.4103.110.2017 w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za lipiec i sierpień 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. sp.j. z/s w N. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu kwotę 10.800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z dnia 28 marca 2018 r., sygn. akt I SA/Op 64/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę P. sp.j. z/s w N. (skarżąca spółka) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu dnia 29 grudnia 2017 r. nr 1601-IOV-2.4103.110.2017 w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za lipiec i sierpień 2012 r.

2. Skarga do Sądu pierwszej instancji.

2.1. W ww. decyzji organ stwierdził, że skarżąca spółka odliczyła podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie oleju napędowego. Jako wystawcy tych faktur występowały spółki T. sp. z o.o. i C. sp. z o.o. Z dowodów zgromadzonych przez organ pierwszej – Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno-Skarbowego instancji wynika, że działalność tych podmiotów miała fikcyjny charakter, gdyż nie prowadziły one żadnej działalności i zajmowały się wyłącznie wystawianiem faktur VAT, które miały legalizować dostawy dokonywane przez nieustalone podmioty. W ocenie organów podatkowych skarżąca spółka w transakcjach udokumentowanych fakturami wystawionymi przez ww. spółki T. sp. z o.o. i C. sp. z o.o. nie dochowała t.zw. dobrej wiary, gdyż w sprawie występowały okoliczności faktyczne wskazujące na to, że dostawy dokonywane za zastosowanie faktur pochodzących od tych spółek miały oszukańczy charakter. Organ uznał, że skarżącej spółce na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2017 poz. 1221) dalej powoływanej jako u.p.t.u. nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach udokumentowanych fakturami VAT pochodzącymi od ww. spółek. Podstawą do tej oceny prawnej była okoliczność, że transakcje wykazane w zakwestionowanych fakturach nie zostały dokonane przez podmioty będące ich wystawcami.