Wyrok NSA z dnia 18 października 2022 r., sygn. I FSK 1267/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Marek Olejnik (sprawozdawca), Sędzia NSA Sylwester Golec, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 18 października 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Ke 669/17 w sprawie ze skargi K. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach z dnia 12 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty i marzec 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. J. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach kwotę 4.050 (słownie: cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.Wyrokiem z dnia 22 marca 2018 r., sygn. I SA/Ke 669/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę K. J. (dalej jako "Skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach z dnia 12 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty i marzec 2013 r.

2. Stanowiska stron w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

2.1. Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Kielcach do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła Skarżąca zaskarżając ten wyrok w całości. Sformułowała także wniosek o uznanie skargi, uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej "p.p.s.a.") naruszenie :

A. przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 229 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm., dalej "O.p.") poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że organy podatkowe nie zaniechały poszukiwania dowodów w celu uzupełnienia materiału dowodowego, co - wobec braku dowodów potwierdzających tezy organu I instancji - doprowadziło w sposób oczywisty do wydania decyzji na niepełnym materiale dowodowym, a momentami także do ustaleń faktycznych z nim sprzecznych,