Wyrok NSA z dnia 13 października 2022 r., sygn. I FSK 2276/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia del. WSA Dominik Mączyński (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 13 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 maja 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 3098/18 w sprawie ze skargi T. sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w J. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 października 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia bezprzedmiotowości wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz T. sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w J. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna.

1.1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 11 września 2019 r., wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 maja 2019 r., III SA/Wa 3098/18. Wyrokiem tym Sąd uchylił postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 października 2018 r. w przedmiocie stwierdzenia bezprzedmiotowości wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej.

1.2. Wyrok Sądu pierwszej instancji zaskarżono w całości, zarzucając mu naruszenie:

1. przepisów prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.)

- art. 14b § 5a Ordynacji podatkowej w zw. z art. 43 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1221 ze zm.; dalej: ustawa o PTU) w zw. z art. 43 ust. ust 1 pkt 37 ustawy art. 106i ust. 1 pkt 5 ustawy o PTU poprzez ich błędną wykładnię polegającą na nieuprawnionym przyjęciu, że stan faktyczny opisany we wniosku Spółki nie odpowiada zagadnieniu będącemu przedmiotem interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 lipca 2012 roku nr [...]. W konsekwencji skład orzekający błędnie uznał, iż do opisanego przez Spółkę stanu faktycznego, interpretacja ogólna nie znajdzie zastosowania, a organ błędnie zastosował w sprawie art. 14b § 5a Ordynacji podatkowej i niezasadnie wydał postanowienie w przedmiocie stwierdzenia bezprzedmiotowości wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.