Wyrok NSA z dnia 12 października 2022 r., sygn. II FSK 412/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA (del) Małgorzata Bejgerowska, Protokolant Dominika Kurek, po rozpoznaniu w dniu 12 października 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej ZP od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 24 października 2019 r. sygn. akt I SA/Rz 576/19 w sprawie ze skargi ZP na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 4 lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od ZP na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie kwotę 2.025 (dwa tysiące dwadzieścia pięć) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 24 października 2019, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę ZP (zwanego dalej skarżącym) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 4 lipca 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynika, że w 2010 r. skarżący uzyskiwał przychody/dochody z działalności gospodarczej, ale zawyżył koszty uzyskania przychodów z tytułu zakupu:

- materiałów budowlanych i usługi docieplenia budynku mieszkalnego położonego w T. (łącznie - 22.138,87 zł),

- różnych towarów/materiałów, m.in. spodni, kompletu wypoczynkowego, obuwia, wykładziny itp. (łącznie - 6.308,59 zł),

- zawiasów - 345 kompletów (24.495 zł),

-elementów linii magnetronowej/urządzenia do nanoszenia warstw metalicznych, tj.: 1 komory (180.000 zł), 2 szaf sterowniczych (563.000 zł) i 1 transformatora (260.000 zł). Działalność gospodarczą skarżący prowadził wraz z żoną w ramach spółki cywilnej X.s.c. [..] po 50% udziałów oraz w formie indywidualnie prowadzonej działalności gospodarczej w firmie P..

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie, po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia 4 lipca 2019 r. uchylił decyzję organu I instancji w całości i określił skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w kwocie 193.921 zł. Organ wskazał, że m.in. wydatki na docieplenie ujęte w kosztach działalności spółki dotyczyły celów osobistych skarżącego, tj. budynku mieszkalnego, który nie był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Odnosząc się do kwestii zakupu 345 kompletów zawiasów, skarżący wyjaśnił, że zawiasy kupił w celu sprzedaży klientowi z Ukrainy, a po uzyskaniu informacji, że człowiek ten został aresztowany zawiasy przetopił w piecu odlewniczym i wykorzystał do wykonania modeli i prototypów zamków, okuć i zawiasów drzwi rezydencyjnych, do wykonania tulei (panewki) i bransolety leczniczej dla swojej żony. Wyjaśniając kwestię zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę 1.003.000 zł dotyczącą zakupu elementów linii magnetronowej/urządzenia do nanoszenia warstw metalicznych tj. komory, 2 szaf sterowniczych i 1 transformatora organ stwierdził, że faktury na zakup linii magnetronowej nie dokumentują zdarzeń gospodarczych, gdyż ilości i wartości na nich wykazane nie odpowiadają rzeczywistości. W ocenie organu spółka faktycznie kupiła 5 komór magnetronowych, a nie - jak wynika z przedłożonych faktur - 6. Dostawa jednej z sześciu komór wykazanych na fakturach nie miała miejsca, o czym świadczy brak dowodów potwierdzających dostawę i rozchód komory, w tym dotyczących oddania części rzekomo zlikwidowanej komory do punktu skupu złomu. Organ stwierdził też brak związku przyczynowo-skutkowego między zakupem linii magnetronowej, a prowadzoną przez spółkę działalnością. Poza tym urządzenie było przestarzałe technologicznie, a przy tym nie było od 2005 r. użytkowane, ani poddawane modernizacji bądź ulepszeniu. Zakupu dokonano bez sprawdzenia jego stanu technicznego. Skarżący wskazał dwa różne (wykluczające się wzajemnie) cele zakupu: sprzedaż kontrahentowi z P. (którego danych nie potrafił podać) oraz produkcja różnych akcesoriów szklanych (inspirowana rozmowami z zainteresowanymi kontrahentami, których danych nie potrafił podać). W konsekwencji uznano, że kwota 1.003.000 zł niezasadnie obciążyła koszty działalności spółki w 2010 r.