Wyrok NSA z dnia 4 października 2022 r., sygn. II GSK 822/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant Justyna Mordwiłko-Osajda po rozpoznaniu w dniu 4 października 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 stycznia 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 2069/18 w sprawie ze skargi M.S. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 sierpnia 2018 r. nr DZP-IV-6240-48/18 w przedmiocie odmowy powołania na stanowisko notariusza 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M.S. na rzecz Ministra Sprawiedliwości 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 29 stycznia 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 2069/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M.S. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z 31 sierpnia 2018 r. w przedmiocie powołania na stanowisko notariusza.

Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

W dniu 25 kwietnia 2018 r. M.S. (dalej "skarżąca") złożyła wniosek ponowny o powołanie na stanowisko notariusza i wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej w P. Wnioskodawczyni wskazała, że od dnia 15 grudnia 2001 r. do dnia 2 września 2008 r. prowadziła kancelarię notarialną w P.1. Stanowisko to "opuściła" w związku z uprawomocnieniem się 3 września 2008 r. wyroku Sądu Rejonowego [...] z dnia 7 kwietnia 2008 r., sygn. akt [...], w którym orzeczono w stosunku do niej dwuletni zakaz wykonywania zawodu notariusza.

Przyczyną wydania tego wyroku było to, że 17 maja 2004 r. [...] sporządziła w swojej kancelarii akt notarialny Rep. [...], mocą którego Z.N. udzielił W.S. pełnomocnictwa z prawem substytucji do zarządu całym swoim majątkiem, do prowadzenia wszelkich swoich spraw przed osobami fizycznymi i prawnymi, urzędami, instytucjami, w tym do odbioru wszystkich świadczeń pieniężnych i niepieniężnych, przesyłek, dokumentów, odbioru korespondencji i odpowiedzi na nią, do zbywania, nabywania i obciążania nieruchomości i innych praw majątkowych pod dowolnym tytułem darmym lub odpłatnym na warunkach według uznania pełnomocnika, do składania oświadczeń o przyjęciu lub odrzuceniu spadków. Pełnomocnik został też upoważniony do składania w imieniu mocodawcy wszelkich oświadczeń i wniosków przed władzami, urzędami (w tym również skarbowymi), instytucjami, osobami prawnymi i fizycznymi oraz do dokonywania wszelkich czynności faktycznych i prawnych potrzebnych do realizacji tego pełnomocnictwa, w tym do czynności, których drugą stroną byłaby sama pełnomocnik. Z opinii biegłych: neurologa, psychiatry i psychologa sporządzonych na polecenie Prokuratury Rejonowej [...] i Sądu Rejonowego [...] wynikało, że w dacie dokonywania przedmiotowej czynności Z.N., z uwagi na zawansowane stadium choroby Alzheimera, miał całkowicie wyłączoną zdolność rozeznania swoich czynów i nie mógł świadomie wyrazić swojej woli. Nie mógł nawet wyrazić jej werbalnie. Nie rozumiał dokonywanych z jego udziałem czynności i ich skutków oraz nie był w stanie złożyć oświadczenia woli niezbędnego do udzielenia pełnomocnictwa. Biegli stwierdzili, że objawy choroby musiały być widoczne również na zewnątrz i każdy podczas bezpośredniego kontaktu mógł zorientować się, że Z.N. znajdował się w stanie głębokiego otępienia psychicznego.