Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 września 2022 r., sygn. III SA/Po 397/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Sachajko (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Górecka Asesor sądowy WSA Robert Talaga po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 września 2022 r. sprawy ze skargi B.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2022 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zmiany stanu wody na gruncie oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 14 lutego 2022 r. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy B. z dnia 19 listopada 2021 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zmiany stanu wody na gruncie T.H. działka nr [...] B. za szkodą dla gruntów sąsiednich tj. działki nr [...], obręb geodezyjny B., gmina B..

Organ I instancji stwierdził w uzasadnieniu decyzji, że postępowanie w sprawie zostało zawieszone na wniosek strony w dniu 11 października 2018 r. W dniu 3 listopada 2021 r. strona wniosła o podjęcie zawieszonego postępowania. Organ stwierdził, że żądanie zostało złożone po upływie 3 lat od daty zawieszenia postępowania. Wobec tego postępowanie należało umorzyć jako bezprzedmiotowe na podstawie art. 105 § 1 i art. 98 § 2 kpa.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca - B.K. stwierdziła, że zaskarżona decyzja jest sprzeczna z przepisami prawa.

Organ II instancji w uzasadnieniu decyzji z dnia 14 lutego 2022 r. stwierdził, że skarga jest niezasadna. Powołał się na treść art. 98 kpa. Organ administracji publicznej może zawiesić postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi społecznemu (art. 98 § 1 kpa). Jeżeli w okresie trzech lat od daty zawieszenia postępowania żadna ze stron nie zwróci się o podjęcie postępowania, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za

wycofane (art. 98 § 2 kpa). Organ wskazał, że terminy oblicza się zgodnie z zasadami określonymi w art. 57 kpa. I tak, jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu (art. 57 § 1 kpa). Terminy określone w latach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim roku, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim roku nie było – w dniu poprzedzającym bezpośrednio ten dzień (art. 57 § 3 a kpa).