Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 września 2022 r., sygn. I SA/Kr 669/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Bogusław Wolas, Sędzia WSA Grzegorz Klimek, Sędzia WSA Michał Niedźwiedź (spr.), po rozpoznaniu 29 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi N. G. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 kwietnia 2022 r., nr 0111-KDIB1-1.4019.17.2021.3.ŚS w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 lutego 2022 r. nr 0111-KDIB1-1.4019.17.2021.1.AW; II. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz N. G. kwotę 200 (dwustu) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

1.1. N. G. – nazywana dalej "Skarżącą", złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek ten dotyczył ustalenia, czy art. 149-151 ustawy z 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz.U. z 2018 r. poz. 771; dalej jako "u.k.s.") przewidujące obowiązek przekazania przez komornika sądowego opłat egzekucyjnych na rachunek właściwego urzędu skarbowego po potrąceniu należnego komornikowi wynagrodzenia prowizyjnego, znajdują zastosowanie wyłącznie do opłat egzekucyjnych ustalonych na podstawie ustawy z 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych (Dz.U. z 2018 r. poz. 770; dalej jako "u.k.k.), czy też odnoszą się do wszystkich opłat, w tym ustalonych na podstawie ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2015 r. poz. 790 ze zm.)

1.2. Postanowieniem z 10 lutego 2022 r. (nr 0111-KDIB1-1.4019.17.2021.1.AW) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

1.3. W zażaleniu na powyższe postanowienie Skarżąca podniosła zarzuty naruszenia:

- art. 14p w zw. z art. 14b § 1 w zw. z art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.; dalej jako "O.p.") poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że wnioskodawca nie jest osobą zainteresowaną w rozumieniu przepisu art. 14b § 1O.p., a tym samym nie ma interesu prawnego w uzyskaniu indywidualnej interpretacji prawa podatkowego;