Wyrok NSA z dnia 28 września 2022 r., sygn. III OSK 1192/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu w dniu 28 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 grudnia 2018 r., sygn. akt II SA/Łd 909/18 w sprawie ze skargi A.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 12 lipca 2018 r. nr SKO.4170.41.2018 w przedmiocie określenia opłaty z tytułu wprowadzenia gazów lub pyłów do powietrza oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2018 r., sygn. akt II SA/Łd 909/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A.R. (skarżąca) na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 12 lipca 2018 roku nr SKO.4170.41.2018 w przedmiocie określenia opłaty z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodziła się skarżąca i w skardze kasacyjnej zarzuciła mu naruszenie:

- prawa materialnego, tj.:

1. art. 3 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 519 z późn. zm.; dalej: "p.o.ś.") w zw. z art. 84 i 217 Konstytucji - poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu niekorzystnej dla skarżącej interpretacji przepisu, w świetle której cztery kurniki zlokalizowane w miejscowości G. na działkach ewidencyjnych nr [...], [...]1, [...]2 oraz [...]3 stanowią jedną instalację, podczas gdy taka interpretacja nie ma oparcia w literalnym brzmieniu przepisu, albowiem kurniki te nie są ze sobą powiązane technologicznie ani nie znajdują się na terenie jednego zakładu, wobec czego należy je zakwalifikować jako cztery odrębne instalacje;

2. art. 3 pkt 6 w zw. z art. 3 pkt 31 oraz art. 201 ust. 1 p.o.ś. - poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że wszystkie cztery kurniki zlokalizowane w miejscowości G. na działkach ewidencyjnych nr [...], [...]1, [...]2 oraz [...]3 stanowiły w okresie objętym decyzją organu I instancji jedną instalację wymagającą uzyskania pozwolenia zintegrowanego, podczas gdy dwa z tych kurników były w tym okresie eksploatowane przez L.R., wobec czego to L. R. - a nie skarżąca, która w wyniku użyczenia działek utraciła nad nimi władanie - był wówczas prowadzącym te instalacje, wobec czego nie ma podstaw do traktowania wszystkich czterech kurników łącznie w świetle przesłanek aktualizacji obowiązku uzyskania pozwolenia zintegrowanego;