Wyrok NSA z dnia 22 września 2022 r., sygn. II GSK 732/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia del. WSA Marek Krawczak po rozpoznaniu w dniu 22 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. Sp. z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 stycznia 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 1218/18 w sprawie ze skargi T. Sp. z o.o. w G. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia 10 maja 2018 r. nr GIF-P-L-0740/85-7/KBU/17 w przedmiocie kary pieniężnej za prowadzenie niezgodnej z przepisami reklamy apteki oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 3 stycznia 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 1218/18, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.), oddalił skargę T. Sp. z o.o. w G. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z 10 maja 2018 r. w przedmiocie kary pieniężnej za prowadzenie niezgodnej z przepisami reklamy apteki.

T. Sp. z o.o. w G. złożyła skargę kasacyjną od powyższego wyroku, zaskarżając orzeczenie w całości oraz wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Ponadto wniesiono o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym koszów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie:

1) art. 145 § 1 pkt 1 a) p.p.s.a. w zw. z art. 94a ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 944 ze zm.; dalej jako: p.f.) poprzez nieuchylenie decyzji Głównego Inspektora Farmaceutycznego opartej na błędnej wykładni art. 94a p.f. przejawiającej się uznaniem przez ten organ, że posługiwanie się w obrocie firmą podmiotu zarejestrowaną w rejestrze przedsiębiorców stanowi niedozwoloną reklamę w rozumieniu ww. przepisu podczas gdy obowiązek posługiwania się w obrocie firmą przedsiębiorcy wynika z powszechnie obowiązujących przepisów prawa, w szczególności z art. 34 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym (dalej: u.k.r.s.);