Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 września 2022 r., sygn. II SA/Gl 617/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędziowie Asesor WSA Aneta Majowska,, Sędzia WSA Renata Siudyka (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Barbara Urban, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2022 r. sprawy ze skargi U. G. i E. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia 1 marca 2022 r. nr SKO.IX/426/3771/27/2021 w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej lokalizację inwestycji celu publicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bielsku-Białej (SKO) decyzją z dnia 1 marca 2022 r. nr SKO.1X/426/3771/27/2021 po rozpatrzeniu wniosku E. W. i U. G. (wnioskodawczynie, skarżące) reprezentowanych przez pełnomocnika Z. G. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją SKO z dnia 13 października 2021 r. nr SKO.IX/426/336/13/2021 umarzającej w całości postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia 28 kwietnia 2021 r. nr [...] ustalającej lokalizację inwestycji celu publicznego dla inwestycji pn.: "rozbudowa stacji bazowej telefonii komórkowej A. Sp. z o.o. o numerze [...] w ramach postępowania legalizacyjnego" na działce nr 1 obręb L. przy ul. [...] w B. – utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Z akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 15 czerwca 2021 r. Z. G., reprezentujący skarżące, wystąpił do SKO o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta B. (organ I instancji) z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustalającej lokalizację przedmiotowej inwestycji celu publicznego zarzucając jej naruszenie art. 156 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.. Dz.U. z 2021 r., poz.735 – dalej "k.p.a.") w związku z 2 ust. 2 pkt 1-3 oraz 3 ust. 2 pkt 3 a-g rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz.1839-dalej "rozporządzenie") poprzez odstąpienia od ich analizy; art. 8 k.p.a., art. 11 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a., art. 80 k.p.a., art. 107 § 1 i § 3 k.p.a. poprzez odstąpienie zgodności dokumentacji technicznej z kartami katalogowymi anten w zakresie maksymalnego pochylenia anten oraz dokonanie oceny pojedynczych elementów przedsięwzięcia; art. 2, art. 6 ust. 1 lit. a, art. 9 ust. 2 i ust. 3 Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, sporządzoną w Aarhus dnia 25 czerwca 1998 r. (Konwencja) w związku z art. 91 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 Konstytucji RP w powiązaniu z 2 ust. 1 pkt 7 lit. a-d oraz 3 ust. 1 pkt 8 lit. a-g rozporządzenia poprzez przyjęcie, iż właściciel nieruchomości nie ma prawa do kwestionowania dokumentacji technicznej sporządzonej przez inwestora i to odnoszącej się do pojedynczych elementów przedsięwzięcia bez uwzględnienia maksymalnych mocy, sumarycznych oraz maksymalnych pochyleń anten. W uzasadnieniu przedstawił argumentację na poparcie swojego stanowiska cytując obszerne fragmenty uzasadnień orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego. W ocenie pełnomocnika skarżących stanowisko zajęte przez organ I instancji pozostaje w szczególności w rażącej sprzeczności ze stanowiskiem NSA przedstawionym w zacytowanych orzeczeniach