Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 września 2022 r., sygn. I SA/Łd 330/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędziowie: Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk Asesor WSA Grzegorz Potiopa (spr.) Protokolant: St. asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu w dniu 6 września 2022 r. na rozprawie sprawy ze skargi S. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 25 lutego 2022 r. nr 1001-IOD-2.4102.11.2021.18/U23/MM w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 19 marca 2021 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tomaszowie Mazowieckim (dalej także: NUS, organ I instancji) określił S. P. (dalej także: Skarżący lub Strona) wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2015 w kwocie 58.284,00 zł oraz wysokość odsetek od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych liczonych na dzień 29 kwietnia 2016r. w łącznej kwocie 1.128,00 zł.

Z dokonanych przez organ podatkowy ustaleń wynikało, że Skarżący w 2015 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą "A" - S. P., której - jak wynika z wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) - zakres działania był szeroki, niemniej przeważającym przedmiotem była sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (kod PKD 45.31.Z). W dniu 22 lutego 2007 r. Skarżący został wpisany przez Starostę T. w T. do rejestru przedsiębiorców prowadzących podstawową stację kontroli pojazdów. Jako adres do korespondencji i główny adres stałego wykonywania działalności gospodarczej w badanym roku wskazał w CEiDG: ul. S. 36, [...] T. a dodatkowym miejscem wykonywania działalności - ul. S. 55, T. oraz al. marsz. J. 1/3, T..

Na podstawie wniosków zawartych w protokole kontroli, organ pierwszej instancji uznał, że księga przychodów i rozchodów za 2015 rok prowadzona była wadliwie w części dotyczącej ewidencjonowania przychodów ze sprzedaży oraz nierzetelnie w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Wobec stwierdzonych nieprawidłowości podatkową księgę przychodów i rozchodów nie uznano za dowód zarówno w zakresie przychodów jak i kosztów.