Wyrok WSA w Kielcach z dnia 20 września 2022 r., sygn. II SA/Ke 395/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Armański Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Sebastian Styczeń po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2022 r. sprawy ze skargi L. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2022 r. [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...] czerwca 2022 r. [...], po rozpatrzeniu odwołania L. W. od decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza [...] i Gminy B.-Z. z [...] kwietnia 2022 r. orzekającej o odmowie ustalenia na rzecz L. W. prawa do pomocy finansowej w postaci: specjalnego zasiłku celowego na dopłatę do kosztów ponoszonych za wynajęcie mieszkania przy ul. [...] w B. , na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że jak wynika z akt sprawy, w szczególności z przeprowadzonego 1 kwietnia 2022 r. wywiadu środowiskowego L. W. ma 63 lata, jest rozwiedziony, ma trzech dorosłych synów, z którymi od wielu lat nie utrzymuje kontaktu. Prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, utrzymuje się ze świadczenia rentowego pobieranego z ZUS w wysokości 853,73 zł miesięcznie (dochód z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku – t.j. z lutego 2022 r.).

Mając na uwadze powyższe Kolegium wskazało, że dochód odwołującego przekracza uprawniające do zasiłku celowego kryterium dochodowe osoby samotnie gospodarującej, wynoszące 776 zł. Ponieważ strona nie spełniła wymagań, kwalifikujących do bezzwrotnych świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, w tym zasiłków celowych, organ I instancji ocenił sytuację strony pod kątem możliwości przyznania specjalnego zasiłku celowego na podstawie art. 41 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz.U.2021.2268 ze zm.) dalej zwanej "u.p.s.". Organ II instancji zaznaczył, że przyznanie świadczenie na podstawie tego przepisu ma charakter uznaniowy, jednak dowody zgromadzone w sprawie przemawiają za przyjęciem poglądu, że w niniejszej sprawie organ I instancji nie przekroczył granic uznania administracyjnego.