Wyrok NSA z dnia 13 września 2022 r., sygn. I GSK 2860/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Fischer (spr.) Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia del. WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 13 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Powiatu Słubickiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2017 r. sygn. akt V SA/Wa 479/17 w sprawie ze skargi Powiatu Słubickiego na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 grudnia 2016 r. nr FG3.4144.3.2016 w przedmiocie zobowiązania do zwrotu nieprzekazanych pobranych dochodów budżetowych uzyskanych z tytułu opłat eksploatacyjnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt V SA/Wa 479/17 na podstawie art. 151 art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę Powiatu [...] na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie zobowiązania do zwrotu nieprzekazanych pobranych dochodów budżetowych uzyskanych z tytułu opłat eksploatacyjnych.

Pełnomocnik Powiatu [...] złożył skargę kasacyjną od wyroku Sądu I instancji wnosząc o uchylenie - na podstawie art. 188 p.p.s.a. - zaskarżonego orzeczenia w całości i rozpoznanie skargi oraz zasądzenie od Organu na rzecz Skarżącego kasacyjnie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie uchylenie - na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. - zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy w całości do ponownego rozpoznania Sądowi, który wydał zaskarżony wyrok oraz zasądzenie od Organu na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Skarżonemu orzeczeniu, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a., zarzucono:

1. rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych (Dz. U.2009.157.1241 ze zm.) (dalej: u.f.p.) w zw. z art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. a u.f.p., poprzez błędną wykładnię przez Sąd I instancji tychże przepisów, a w konsekwencji wadliwe przyjęcie, iż czynsz i opłaty eksploatacyjne nie stanowią jednolitej należności, co miałoby znaczenie dla wysokości kwot należnych z tego tytułu Skarbowi Państwa, podczas gdy dostarczanych przez Powiat [...] wyrobów i usług nie można traktować jako świadczenia odrębnego od czynszu najmu lub dzierżawy i definiować jako "opłaty eksploatacyjne", albowiem przedmiotem świadczenia na rzecz najemców i dzierżawców jest usługa główna, tj. najem lub dzierżawa powierzchni, a koszty dodatkowe (pomocnicze), w tym opłaty z tytułu mediów ("opłaty eksploatacyjne"), służą realizacji tegoż celu, a tym samym, stanowią element rachunku kosztów zmierzający do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu lub dzierżawy, gdyż - z ekonomicznego punktu widzenia - dopełniają świadczenie zasadnicze jakim jest najem/dzierżawa i nie należy sztucznie oddzielać ich od tegoż świadczenia, co potwierdza tezę, iż najem/dzierżawa powierzchni oraz za opłaty media stanowią świadczenie jednolite;