Wyrok WSA w Łodzi z dnia 14 lutego 2024 r., sygn. III SAB/Łd 254/23

Dnia 14 lutego 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak (spr.), Sędzia WSA Małgorzata Kowalska, po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2024 roku na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. P. na bezczynność Wojewody Łódzkiego w przedmiocie rozpoznania wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę 1. stwierdza, że Wojewoda Łódzki dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania w załatwieniu wniosku M. P. z dnia 28 lipca 2023 roku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę; 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Wojewody Łódzkiego na rzecz M. P. kwotę 597,- (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

M. A. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Wojewody Łódzkiego w przedmiocie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny.

28 lipca 2023 r. pełnomocnik skarżącego złożył do Wojewody Łódzkiego wniosek o udzielenie skarżącemu zezwolenia na pobyt czasowy i pracę. Jako przesłankę pobytu wskazane zostało wykonywanie pracy. Do wniosku dołączono pełnomocnictwo wraz z opłatami.

9 września 2023 r. wniosek został zarejestrowany w systemie informatycznym POBYT.

17 października 2023 r. pełnomocnik skarżącego wniósł ponaglenie na działanie organu I instancji do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, zarzucając Wojewodzie Łódzkiemu dopuszczenie się niezałatwienia sprawy w terminie.

30 października 2023 r. skarżący wniósł skargę na przewlekłość Wojewody Łódzkiego. W uzasadnieniu wskazał, że organ nie dopełnił obowiązku określonego w art. 36 k.p.a. i nie zawiadomił strony o zwłoce w załatwieniu sprawy, jak również nie wskazał nowego terminu jej załatwienia. Zaistniała zatem bezczynność, bowiem organ nie zakończył postępowania wydaniem decyzji lub nie podjął stosownej czynności. W ocenie skarżącego organ naruszył art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i art. 36 § 1 k.p.a. przez rażące przekroczenie terminów załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym. Skarżący wniósł o zobowiązanie organu do wydania odpowiedniego aktu w terminie 14 dni od daty doręczenia akt organowi, przyznanie sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. , ewentualnie wymierzenie organowi grzywny w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. Skarżący wniósł także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.