Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 7 marca 2024 r., sygn. IV SA/Po 37/24
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska Asesor sądowy WSA Sebastian Michalski Protokolant sekr. sąd. Iwona Maciak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 marca 2024 r. sprawy ze skargi M. S. na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 11 lipca 2023 r. nr LXXXVIII/1670/VIII/2023 w sprawie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Poznania postanawia odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Pismem z 22 grudnia 2023 r. M. S. (dalej jako "Skarżący"), reprezentowany przez r. K., zaskarżył uchwałę nr LXXXVIII/1670/VIII/2023 Rady Miasta Poznania z dnia 11 lipca 2023 r. w sprawie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Poznania (zwaną dalej "Uchwałą" lub "Studium") – w części obejmującej działki nr ewid. [...] (ark. 09, obr. Górczyn) i nr ewid. [...] (ark. 07, obr. Górczyn) stanowiące własność Skarżącego (dalej łącznie: "Nieruchomości"), w zakresie, w jakim kierunek przeznaczenia obu ww. działek został oznaczony w Studium jako "ZP", tj. tereny parków i inne tereny zieleni urządzonej. Zarzuciwszy Uchwale naruszenie:
1) art. 11 w zw. z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741, z późn. zm., dalej w skrócie "u.p.z.p."), w brzmieniu obowiązującym na dzień podjęcia uchwały w przedmiocie Studium, przez nieuzasadnioną, nieproporcjonalną i naruszającą prawo własności Skarżącego zmianę kierunku przeznaczenia Nieruchomości w Studium na tereny parków i inne tereny zieleni urządzonej, która w sposób rażący narusza zasady i tryb sporządzania studium, a także prawo własności Skarżącego;
2) art. 1 ust. 2 pkt 6 i 7 u.p.z.p. w zw. z art. 7 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP przez działanie niezgodne z przepisami prawa, naruszenie prawa własności Skarżącego przez nieuwzględnienie walorów ekonomicznych Nieruchomości i prawa właściciela do zagospodarowania nieruchomości na własne cele, a także podejmowanie czynności nieracjonalnych z punktu widzenia organu planistycznego, a wskutek tego naruszających m.in. zasadę praworządności, podczas gdy organy winny działać w granicach ustalonych przepisami, w sposób jasny i precyzyjny