Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 września 2022 r., sygn. I SA/Lu 310/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz WSA Andrzej Niezgoda po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 września 2022 r. sprawy ze skargi R. G. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 4 kwietnia 2022 r. nr 0601-IEE.711.81.2022.2 w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 24 lutego 2022 r. nr 0603-SEE.711.6.2022.PW; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz R. G. 100 zł (sto złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 4 kwietnia 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia R. G. (skarżący, zobowiązany), utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z 24 lutego 2022 r., który - po rozpatrzeniu wniosku zobowiązanego - odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego. Z akt sprawy wynika, że postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte na wniosek i na podstawie dwóch tytułów wykonawczych z [...] czerwca 2021 r. oraz z [...] czerwca 2021 r. wystawionych przez Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie decyzji tego organu odpowiednio: z 30 marca 2021 r. oraz z 16 października 2020 r. orzekających o obowiązku zwrotu z odsetkami należności wypłaconych zobowiązanemu jako wspólnikowi spółki cywilnej z tytułu dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych. Odpisy tytułów wykonawczych z zawiadomieniem o zajęciu wierzytelności pieniężnej z rachunku bankowego zostały doręczone zobowiązanemu 21 lipca 2021 r. Na skutek zajęcia część należności została wyegzekwowana.

Po oddaleniu przez wierzyciela ostatecznym postanowieniem z 8 września 2021 r. zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej, zobowiązany pismem z 2 lutego 2022 r. złożył wniosek o umorzenie postępowań egzekucyjnych oraz o zwrot w całości wyegzekwowanych kwot wraz z odsetkami. Jako podstawę umorzenia postępowań zobowiązany wskazał zarzut niedopuszczalności egzekucji administracyjnej obowiązków objętych ww. tytułami wykonawczymi. Niedopuszczalność tę skarżący wywodził z treści art. 49 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 573 ze zm., dalej: "ustawa o PFRON"), Skarżący wskazał, że według art. 49 ust. 3 ustawy o PFRON do egzekucji wpłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Jednak w art. 49 ust. 1, do którego skierowane jest to odniesienie, wymienia się szereg przepisów ustawy o PFRON, dotyczących należności, w stosunku do których można kierować egzekucję administracyjną, ale nie wymienia się zobowiązań opartych na przepisie art. 26a tej ustawy, który został wskazany w tytułach wykonawczych jako podstawa prowadzenia egzekucji. Według skarżącego z takiego unormowania prawnego wynika, że do zobowiązań opartych na art. 26a ustawy o PFRON, nie stosuje się przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.