Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 września 2022 r., sygn. II SA/Gl 371/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.), Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk, Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Protokolant specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2022 r. sprawy ze skargi T.S. i W.S. na uchwałę Rady Gminy Rędziny z dnia 21 lutego 2019 r. nr 40/V/2019 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Gminy Rędziny, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5, art. 40 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r. poz. 559, w skrócie: "u.s.g.") oraz art. 3 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 503, w skrócie: "u.p.z.p."), podjęła w dniu 21 września 2019r. uchwałę Nr 40/V/2019 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla gminy Rędziny w miejscowości K., opublikowaną Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego z 2019 r. pod poz. 1654, w której stwierdziła, że nie narusza ustaleń "zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Rędziny" przyjętej uchwałą Nr XV/1/2008 Rady Gminy Rędziny z dnia 31 stycznia 2008 r.

Pismem z dnia 10 lutego 2022 r. T. S. (dalej: "skarżący TS"), jako właściciel od 2021 r. działek o aktualnych numerach 1 i 2, na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g., złożył skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach w części dotyczącej jej § 30 ust. 1, w zakresie w jakim ustaliła dla działek 1 i 2 oraz 3 i 4 (dawniej 5) linię zabudowy odmienną od linii zabudowy sąsiednich działek, tworząc tzw. drugą linię zabudowy dla nieruchomości bezpośrednio sąsiadujących, czyli 6 i 7 oraz 8 i 9, w ten sposób, że w połowie szerokości są to działki budowlane przylegające do drogi publicznej a w połowie stanowią działki rolne bez dostępu do drogi publicznej (oznaczone jako 10R). Zarzucił organowi uchwałodawczemu naruszenie art. 1 ust. 2, art. 3, art. 15 ust. 2 pkt 1 i 2, art. 16 ust. 1 i 2, art. 17 pkt 4, 5, 9, 12 i 13, art. 21, art. 28 i art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. w związku z art. 7, art. 10, art. 77 § 1, art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie t.j.: Dz. U. z 2021 r. poz. 735, w skrócie: "k.p.a."), a także art. 140 i art. 144 Kodeksu cywilnego, poprzez wybiórczą ocenę materiału dowodowego i naruszenie ładu przestrzennego dla wskazanych nieruchomości prowadzące w istocie do naruszenia jego uprawnień właścicielskich i uniemożliwienia korzystania z nich wobec ustalenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (w skrócie: "Mpzp") braku budowy budynku jednorodzinnego mieszkalnego w odpowiedniej odległości od drogi, jak to ma miejsce w przypadku sąsiednich działek. Odległość ta jest konieczna z powodu bliskości po przeciwnej ich stronie zakładu "C.", do którego dojeżdżają samochody ciężarowe. Ustanowiona obecnie linia zabudowy uniemożliwia dojazd do gruntu rolnego (działka nr 2) i musi się odbywać przez część stanowiącą działkę budowlaną (działka nr 1), co uniemożliwia posadowienie budynku jednorodzinnego mieszkalnego, a to narusza zasadę proporcjonalności, która wyraża zakaz nadmiernej ingerencji w sferę praw i wolności jednostki w stosunku do chronionej wartości (por. wyrok WSA w Opolu z dnia 23 marca 2021 r. sygn. akt II SA/Op 39/21). Skarżący TS zaznaczył, że poprzednia właścicielka nieruchomości - A. S. w dniu 13 listopada 2018 r. wnioskowała o jej całkowite lub częściowe przekształcenie w budowlaną i spotkała się z odmową, stąd też dokonany później podział notarialny doprowadził do ponoszenia podwójnych kosztów, co do rolnej części i co do części budowlanej. Z tego powodu skarżący TS domagał się stwierdzenia nieważności § 30 ust. 1 zaskarżonej uchwały na mapie wyznaczonej jako tereny rolnicze i oznaczonych symbolami 10R oraz zasądzenia kosztów postępowania.