Wyrok NSA z dnia 6 września 2022 r., sygn. II FSK 101/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 6 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/Sz 842/21 w sprawie ze skargi W. G. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 lipca 2021 r., nr [...] w przedmiocie pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 24 listopada 2021 r., I SA/Sz 842/21 uwzględnił skargę WG (zwanego dalej wnioskodawcą) na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 lipca 2021 r. w przedmiocie pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia. Wyrok z uzasadnieniem dostępny jest na stronie internetowej pod adresem https://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej w skrócie: "CBOSA").

Wyrok sądu pierwszej instancji organ podatkowy zaskarżył w całości skargą kasacyjną, zarzucając naruszenie:

1) art. 146 § 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) i w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej powoływanej jako P.p.s.a.) w związku z art. 14b § 1, 2 i 3, art. 14g § 1, art. 169 § 1 i art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z poźn. zm., dalej powoływanej jako O.p.) przez niezasadne uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego je postanowienia będące konsekwencją błędnego uznania przez sąd pierwszej instancji, że organ nie miał podstaw do wezwania wnioskodawcy do uzupełniania braków wniosku, ponieważ ten zawierał wszystkie przewidziane prawem elementy, w tym dostateczne przedstawienie stanu faktycznego oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego, wobec czego organ powinien był udzielić interpretacji, podczas gdy - zdaniem organu - skoro wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zawierającym niepełny opis stanu faktycznego oraz nie przedstawił w sposób wyczerpujący własnego stanowiska co do oceny prawnej tego stanu faktycznego w oparciu o art. 30ca) ust. 1 w związku z art. 5a pkt 38-40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z poźn. zm., dalej powoływanej jako u.p.d.o.f.), to organ nie mógł inaczej postąpić jak zgodnie z art. 169 § 1 w związku z art. 14h O.p. wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku przez doprecyzowanie stanu faktycznego (przede wszystkim poprzez uszczegółowienie charakteru działalności prowadzonej przez wnioskodawcę) i własnego stanowiska w sprawie niezbędnych z punktu widzenia możliwości dokonania przez organ w sposób jednoznaczny jego prawnopodatkowej kwalifikacji, a w konsekwencji braku usunięcia wyżej wymienionych braków, pomimo wezwania organu, pozostawić bez rozpatrzenia wniosek o wydanie interpretacji na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14g § 1 O.p.;