Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 września 2022 r., sygn. I SA/Wa 872/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Przemysław Żmich sędzia WSA Łukasz Trochym asesor WSA Anna Fyda – Kawula (spr.) Protokolant specjalista Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 września 2022 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 25 lutego 2021 r. nr KOC/772/Fa/21 w przedmiocie uznania za dłużnika uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie zaskarżoną decyzją z 25 lutego 2021 r. nr KOC/772/Fa/21 po ponownym rozpatrzeniu sprawy w wyniku odwołania P. B. (Skarżąca) na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm., zwanej dalej: k.p.a.) utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z [...] grudnia 2020 r. nr [...] o uznaniu Skarżącej za dłużnika uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.

SKO w Warszawie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji powołało treść przepisów stanowiących podstawę rozstrzygnięcia (art. 5 ust. 3-3a ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 808 ze zm.) i stwierdziło, że ze zgromadzonej w sprawie dokumentacji wynika, że pismem z 1 października 2020 r. organ I instancji wezwał Skarżącą do osobistego stawiennictwa w celu przeprowadzenia wywiadu alimentacyjnego i złożenia oświadczenia majątkowego, a zawiadomieniem z 20 listopada 2020 r. poinformował o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o uznaniu Skarżącej za dłużnika uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych oraz możliwości zapoznania się z aktami sprawy i składania wyjaśnień. Skarżąca nie skorzystała z tego uprawnienia, mimo że została prawidłowo pouczona o możliwych konsekwencjach niestawiennictwa. W żaden sposób nie poinformowała również organu o niemożności stawiennictwa. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że przez okres 6 miesięcy Skarżąca nie wywiązywała się w każdym miesiącu ze zobowiązań alimentacyjnych w kwocie nie niższej niż 50% kwoty bieżąco ustalonych alimentów. Mając powyższe na uwadze, w sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki do wszczęcia postępowania i wydania decyzji o uznaniu Skarżącej za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.