Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 31 sierpnia 2022 r., sygn. I SA/Bk 152/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, Sędziowie asesor sądowy WSA Justyna Siemieniako, sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi N. Sp. z o.o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] marca 2022 r., nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia na majątku skarżącej przybliżonych kwot zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za kwiecień, maj, lipiec, październik, listopad i grudzień 2020 r. wraz z odsetkami za zwłokę oddala skargę

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2022 r. nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. (dalej jako: DIAS, organ odwoławczy) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika P. Urzędu Celno-Skarbowego w B. (dalej jako: organ I instancji, NPUC-S) z [...] września 2021 r. nr [...] (sprostowanej postanowieniem z [...] października 2021 r. nr [...]) w przedmiocie zabezpieczenia na majątku N. Sp. z o.o. Sp.k. (obecnie N. sp. z o.o. – dalej jako Spółka, Skarżąca) przybliżonych kwot zobowiązań podatkowych (wraz z odsetkami za zwłokę) w podatku od towarów i usług za kwiecień, maj, lipiec, październik, listopad i grudzień 2020 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia organ odwoławczy stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie wykazano przy pomocy możliwych do przeprowadzenia środków dowodowych, że istniała uzasadniona obawa niewykonania zobowiązań podatkowych wynikających z przyszłej decyzji wymiarowej dotyczącej podatku od towarów i usług. W ocenie DIAS zgromadzony materiał dowodowy wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo świadomego posługiwania się przez Spółkę fakturami niedokumentującymi rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Przy czym, jak wynika z akt sprawy ww. proceder miał ciągły charakter, obejmował bowiem dłuższy okres czasu (kilka miesięcy). Organ odwoławczy wskazał, że równoznaczna z trwałym nieuiszczaniem zobowiązań podatkowych jest także sytuacja, w której zgromadzony materiał dowodowy wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo posługiwania się przez podatnika fakturami niedokumentującymi rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.