Wyrok WSA w Kielcach z dnia 31 sierpnia 2022 r., sygn. II SA/Ke 337/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Banach (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal Sędzia WSA Krzysztof Armański Protokolant Starszy inspektor sądowy Katarzyna Tuz-Stando po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2022 r. [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] kwietnia 2022 r. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej jako "Kolegium") utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta K. z [...] lutego 2022 r. znak: [...] o odmowie przyznania A. G. pomocy społecznej w formie jednorazowej i bezzwrotnej zapomogi finansowej w postaci zasiłku celowego na miesiąc grudzień 2021 r. w wysokości 417 złotych.

W uzasadnieniu faktycznym i prawnym powyższej decyzji Kolegium podniosło, że zasady oraz tryb udzielania pomocy społecznej uregulowane zostały przepisami ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 2268), zwanej dalej "u.p.s." lub "ustawą". Organ powołał się na treść art. 2 ust. 1, art. 3 i art. 39 ustawy, wyjaśniając, że rozstrzygnięcie w ramach zasiłku celowego zapada w ramach tzw. uznania administracyjnego, co oznacza załatwienie sprawy zgodnie ze słusznym interesem obywatela, ale nie stoi temu na przeszkodzie interes społeczny i możliwości organu w zakresie posiadanych uprawnień i środków. Zgodnie z wolą ustawodawcy ocena warunków i możliwości udzielania określonego rodzaju, formy i rozmiaru świadczeń, stosownie do okoliczności określonej sprawy, należy do organu administracji, któremu pozostawiono określony zakres swobody. Pomoc społeczna nie jest w stanie zabezpieczyć wszystkich potrzeb osób ubiegających się o nią jak również udzielać wszelkich świadczeń w oczekiwanej

i wnioskowanej przez te osoby wysokości.

Organ odwoławczy wyjaśnił, że w myśl art. 11 ust. 2 ustawy brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym lub asystentem rodziny, o którym mowa w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, odmowa zawarcia kontraktu socjalnego, niedotrzymywanie jego postanowień, nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną lub nieuzasadniona odmowa podjęcia lub przerwanie szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, wykonywania prac interwencyjnych, robót publicznych, prac społecznie użytecznych, a także odmowa lub przerwanie udziału w działaniach w zakresie integracji społecznej realizowanych w ramach Programu Aktywizacja i Integracja, o których mowa w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia odwykowego w zakładzie lecznictwa odwykowego przez osobę uzależnioną mogą stanowić podstawę do ograniczenia wysokości lub rozmiaru świadczenia, odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.